Η
θετική αποτίμηση της πρόκρισης και
συμμετοχής στις 16 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, αν και διαμορφώθηκε και από συγκυριακά αποτελέσματα, σίγουρα
αποτελεί ένα βήμα μπροστά για το
Ελληνικό βόλεϊ.
Παρότι
στις αρχές του καλοκαιριού αγωνιζόμενοι στο Silver European League, πληρώνοντας
τις διοικητικές αποφάσεις του Γιώργου Καραμπέτσου, με τη μη συμμετοχή μας τα
προηγούμενα χρόνια στη συγκεκριμένη διοργάνωση, αποτύχαμε να ανέβουμε κατηγορία και επίπεδο (χάνοντας από τη
Ρουμανία, ομάδα εμφανώς κατώτερή μας), η συμμετοχή μας στη 16αδα του Ευρωπαϊκού
πρωταθλήματος έχει θετικό πρόσημο,
που αντανακλά κυρίως στην προσπάθεια των
αθλητών.
Παρόλα
αυτά, παραμένει η πραγματικότητα, ότι και του
χρόνου θα αγωνιστούμε στην τελευταία κατηγορία του European League (εκτός
και αν η CEV αλλάξει το σύστημα διεξαγωγής) και θα ανταγωνιστούμε ομάδες περιορισμένης αγωνιστικής εμβέλειας.
Όπως
φάνηκε στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, έχει μεγαλώσει η διαφορά
επιπέδου μεταξύ της Εθνικής μας και των αποκαλούμενων ομάδων της πρώτης ταχύτητας.
Η αγωνιστική
αποχή και η διοικητική ανακοπή της Ευρωπαϊκής πορείας φάνηκε ότι έχει
πολλαπλάσιο αγωνιστικό κόστος, αντιστρόφως ανάλογο, της διετούς απουσίας και
του εκούσιου, ελέω διοίκησης, αποκλεισμού μας.
Η
απαίτηση των αθλητών για σεβασμό και προσοχή
(δείτε εδώ) σημαίνει ότι αυτά εκλείπουν
στην παρούσα φάση. Η βούληση των παικτών σύμφωνα με τις δηλώσεις τους και
την ερμηνεία τους, αναδεικνύει τη θέληση τους να υποστηρίξουν την ανάπτυξη και
την Ευρωπαϊκή πορεία της Εθνικής, αρκεί να υπάρξουν τα απαιτούμενα γνωστικά εφόδια και η επανένταξη και συμμετοχή σε μεγάλες
διοργανώσεις (σε αυτές προφανώς δεν συμπεριλαμβάνονται οι Μεσογειακοί
αγώνες που αγωνίστηκε η Εθνική αντί του European Leagueτο 2018).
Μόνο
που στο βόλεϊ οι ετήσιες διοργανώσεις είναι συγκεκριμένες
(VolleyNations League, Golden/Silver EuropeanLeague). Εμείς αγωνιζόμαστε, λόγω
των διοικητικών χειρισμών με την διετή
αποχή μας, και την φετινή αποτυχία ανόδου, στην τελευταία κατηγορία.
Εφόσον, ο
ανταγωνισμός με τους καλύτερους είναι σημαντική, αν όχι μοναδική, δυνατότητα
αγωνιστικής προόδου, γιατί κατρακυλήσαμε από το World League στην τελευταία
ευρωπαϊκή κατηγορία και γιατί δεν μπορέσαμε να επανέλθουμε στη GoldenEuropean
League;
Αυτό
το ουσιαστικό ερώτημα δεν υποβλήθηκε και δεν απαντήθηκε από κανέναν υπεύθυνο.
Αλλά και από όσα ερωτήματα υποβλήθηκαν είναι φανερό ότι οι δηλώσεις των διεθνών
είναι σε άλλο μήκος κύματος από τη μοιρολατρική
διάσταση των δηλώσεων του προπονητή, όπου ενυπάρχουν διαπιστώσεις για ένα άθλημα που παραμένει στάσιμο, ενώ απουσιάζει η προοπτική και ο
στοιχειοθετημένος λόγος του Ευρωπαϊκού μας μέλλοντος (δείτε εδώ).
Το
βάρος όμως των αποφάσεων αλλά και η αξιοποίηση της Ευρωπαϊκής εμπειρίας είναι
στα χέρια της ΕΟΠΕ. Το ερώτημα είναι αν οι διοικούντες την Ομοσπονδία έχουν
αντιληφθεί τα δεδομένα και τα ζητούμενα του αντιπροσωπευτικού μας
συγκροτήματος, την αναγκαιότητα λήψης πρωτοβουλιών και αντίστοιχων ενεργειών
που θα διασφαλίσουν το παρόν και το μέλλον, που δε μπορεί άλλο να περιμένει.
