«Αυτές είναι οι
αρχές μου. Και αν δε σου αρέσουν... εντάξει, έχω και άλλες» έλεγε ο
Αμερικανός κωμικός ηθοποιός και συγγραφέας Γκράουτσο Μαρξ και θεωρούμε ότι με
τα λόγια του περιγράφει τον τρόπο που σήμερα διαχειρίζεται η διοίκηση της ΕΟΠΕ
την καθημερινότητα του Ελληνικού βόλεϊ.
Την
εγκατάλειψη των δεσμεύσεων και των
υποσχέσεων, απέναντι στα σωματεία, υποκατέστησε ο εύκολος δρόμος της «αδελφικής προσέγγισης» που έχει
αφετηρία όχι ένα πρόγραμμα δράσης ή ένα μοντέλο ανάπτυξης (που τέτοια τύχη) που
θα υπήρχε, αλλά το αλισβερίσι.
Η
συγκεκριμένη πρακτική προήλθε από το αναχρονιστικό καθεστώς «πολιτευτών και
πραματευτάδων» περασμένων δεκαετιών, όπου τα
συμπτώματα και τις συνέπειες βιώσαμε με οδυνηρά αποτελέσματα ως λαός, ως χώρα,
αλλά και ως Ομοσπονδία.
Ευκαιριακά
και με γνώμονα πάντα τη διατήρηση στην καρέκλα της εξουσίας, οι διοικούντες την
ΕΟΠΕ σήμερα πορεύονται στη λογική των
εξυπηρετήσεων χωρίς πυξίδα, προσανατολισμό και όραμα. Υπόσχονται στους πάντες τα πάντα, κάνοντας ρουσφέτια και
καλλιεργώντας τη νοοτροπία του βολέματος και της υποχρέωσης με ανταπόδοση.
Το
πνεύμα της συναλλαγής καθορίζει το παρόν και προδιαγράφει το μέλλον. Ακόμη και
οι 25 καθηγητές Φυσικής Αγωγής που αποσπάστηκαν για 3η χρονιά και ανήκουν στο
δυναμικό της ΕΟΠΕ, παρότι έχουν αμφισβητηθεί τα αξιοκρατικά κριτήρια της
επιλογής τους, δεν αξιοποιούνται για το
Ελληνικό Βόλεϊ.
Η
διοίκηση της ΕΟΠΕ προτίμησε για τις περισσότερες περιπτώσεις να «βολέψει»
υποχρεώσεις (απαλλαγή από το σχολείο και
«διαβατήριο» για εύρεση δουλειάς σε σωματείο ή και σε άλλη Ομοσπονδία) παρά
να αξιοποιήσει αυτή τον μεγάλο αριθμό προπονητών που υπό προϋποθέσεις θα
μπορούσε να δημιουργήσει μια δυναμική για το άθλημα. Και να ήταν μόνο αυτό;
Η
αδιαφορία για παράδειγμα, αν τα πρωταθλήματα που έχει η ΕΟΠΕ υπό την ευθύνη
της, έχουν έλλειμμα οργάνωσης και
προβολής μοιάζει να μην τους αφορά και να μην τους ενδιαφέρει, τόσο για την
ουσία (αγωνιστικό μέρος) όσο και για
το περιεχόμενό τους (ποιότητα,
αξιοπιστία).
Αρκούνται
οι διοικούντες την ΕΟΠΕ στη διαχείριση και αξιοποίηση μεμονωμένων περιστατικών
(πχ. ανακήρυξη mvp με στατιστικά
που βγαίνουν από τα γραφεία ή το σπίτι) για το «χτίσιμο φιλικών σχέσεων»
αδιαφορώντας ότι τέτοιες πρακτικές
υπονομεύουν το ίδιο το εγχείρημα, το ίδιο το «προϊόν».
Σε
αυτή την κατεύθυνση επιστρατεύτηκαν πρόθυμοι εκπρόσωποι της 4ης εξουσίας,
εκπρόσωποι του τύπου (ευτυχώς όχι όλοι) που μπρος «στα μικροσυμφέροντά τους»
στήριξαν την επιστροφή του Ελληνικού
Βόλεϊ στην εποχή και στη μεθοδολογία περασμένων δεκαετιών.
Δυστυχώς,
φαίνεται να αγνοούν ότι μακροπρόθεσμα η ζημιά που έχει υποστεί το άθλημα και με
δική τους ευθύνη θα έχει αντίκτυπο και στη δουλειά τους.
Μένει
να δούμε αν τα σωματεία και οι άνθρωποι του αθλήματος, αντιδράσουν στο
Μιθριδατισμό και την αλλοτρίωση που βιώνουμε. Αν αρνηθούμε την αποξένωση και το
βόλεμα διεκδικώντας για το άθλημα τη θέση που του αξίζει.
ΥΓ.
Η πρόκριση της Εθνικής μας ομάδας ανδρών
στις 16 καλύτερες ομάδες του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος εξέθεσε ανεπανόρθωτα τον πρόεδρο της ΕΟΠΕ, που πριν το τέλος της
φάσης των ομίλων έσπευσε να συγχαρεί τους διεθνείς μας για την προσπάθεια και
μόνο.
Διαβάζοντας
την ανακοίνωση που θύμιζε επικήδειο
(δείτε εδώ), εμμέσως πλην σαφώς είχε θεωρήσει βέβαιο τον αποκλεισμό και θέλησε να διαχειριστεί, όπως συνηθίζει
επικοινωνιακά την επόμενη ημέρα, τονίζοντας την παρουσία του, ενώ απέχει από όλα τα δρώμενα του αθλήματος.
Άλλη μια απόδειξη του ευκαιριακού τρόπου που αντιμετωπίζονται οι Εθνικές ομάδες
όπως και κάθε βήμα μπροστά.
