Η
συνέντευξη του Γιώργου Καραμπέτσου στο ΑΠΕ (θυμηθείτε εδώ) δεν στάθηκε μόνο στα
οικονομικά προβλήματα της ΕΟΠΕ, στις υποσχέσεις του και στις παρενέργειες που
επηρέασαν την επόμενη ημέρα. Ασχολήθηκε με τα πρωταθλήματα που έχει στην ευθύνη
της η ΕΟΠΕ ακολουθώντας μια πρωτότυπη πρακτική.
Προσπάθησε
να διαφοροποιηθεί από την εφαρμοζόμενη
από τον ίδιο πολιτική, όχι απολογούμενος για το τι έχει κάνει και τι μέχρι
τώρα συμβαίνει στα πρωταθλήματα, με δική
του ευθύνη, αλλά αντίθετα, αναπτύσσοντας ιδέες και απόψεις για το πως θα
πρέπει να γίνουν αυτά στο μέλλον, δημιουργώντας ταυτόχρονα ερωτηματικά για τους
λόγους που αρνήθηκε να τις υιοθετήσει
και να τις υλοποιήσει τα προηγούμενα
χρόνια, και οδηγήθηκαν τα πράγματα στη σημερινή υποβάθμιση, την οποία έμμεσα φαίνεται ότι και ο Γιώργος
Καραμπέτσος έχει συνειδητοποιήσει.
Συνεχίζοντας,
αναφέρθηκε στις Εθνικές ομάδες και μίλησε για ένα στοίχημα που πρέπει να
κερδηθεί. Απέκρυψε το πισωγύρισμα και
την πτώση τα τελευταία χρόνια στην παγκόσμιο κατάταξη, που προήλθε από την
απουσία μας, ως χώρα, από το Worldleague και το Euroleague, ενώ αρχίζει να
προσμετρά την αναμενόμενη άνοδο (αφού προηγήθηκε κάθετη πτώση) από την πρόκριση
στο Ευρωπαϊκό που προήλθε από τη διεύρυνση
των ομίλων και την αύξηση των
προκρινόμενων ομάδων, από 16 σε 24.
Τοποθετούμενος
για τους Ομοσπονδιακούς προπονητές μίλησε για εθελοντισμό και προπονητές χωρίς
χρήματα. Το επιχείρημα το έχουμε καταρρίψει κατά το παρελθόν παρουσιάζοντας
στοιχεία από τη ΔΙΑΥΓΕΙΑ που
αποδεικνύουν το απολύτως ψευδές των λεγομένων του (θυμηθείτε εδώ).
Η
αναφορά του στον Βραζιλιάνο προπονητή του Beach Volley, ότι ανεξάρτητα
αποτελεσμάτων θέλει να τον έχει στην ΕΟΠΕ και να τον χρησιμοποιήσει ακόμα και
στις Εθνικές της σάλας δεν αντέχει σε
κριτική, παρότι είναι ενδεικτικό ενός τρόπου σκέψης που ταιριάζει σε ένα ημιμαθή παράγοντα σωματείου, αλλά
σίγουρα όχι στον πρόεδρο μιας Ομοσπονδίας .
Επικαλέστηκε
τις δράσεις της ΕΟΠΕ στα σχολεία επιβεβαιώνοντας την απουσία στρατηγικής και την
μάχη της φωτογραφίας και της προβολής, αφού δεν υπάρχει σαφές σχέδιο που αξιολογείται, κοστολογείται και
σκιαγραφεί το αποτέλεσμα της συγκεκριμένης δράσης.
Όσο
για τη δήλωση ότι ήρθε αναγνωρισμένος στην ΕΟΠΕ και αναγνωρισμένος θα φύγει, θα
του υπενθυμίσουμε ότι η αναγνωρισιμότητα
δεν πρέπει να αποτελεί πανάκεια, ούτε αυτοσκοπό. Πολλές φορές είναι
αναπόφευκτη αλλά έχει αξία μόνο όταν ο
βίος και η Πολιτεία του καθενός αποτελούν
το αποτέλεσμα, τη θετική αντανάκλαση και το αποτύπωμα της διαδρομής του.
Όταν
αποτελεί ζητούμενο, σηματοδοτώντας μια
εναγώνια προσπάθεια και μόνιμο μέλημα, τότε, χαρακτηρίζει άτομα που έχουν
ελλείμματα και κατά βάθος χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Τέλος,
στην «αφελή» ερώτηση αν μπορεί ένας διαιτητής να είναι καλός πρόεδρος, η
«φιλοτεχνημένη απάντηση» για την εμπειρία στα διεθνή θα μας βρει σύμφωνους.
Ένας διαιτητής μπορεί όσο ένας παράγοντας, ένας πρώην αθλητής, ένας προπονητής
κλπ.
Μόνο
που στο Ελληνικό βόλεϊ, η πράξη έδειξε το αντίθετο. Ο «επίτιμος» ήταν ο πρώτος διαιτητής που βρέθηκε στη διοίκηση του
αθλήματος και το βούλιαξε. Και ο Γιώργος Καραμπέτσος, ο δεύτερος.
