Αυτό
μας αξίζει;
Η
δημοσιοποίηση και η ανάγνωση των ειδικών προκηρύξεων των πρωταθλημάτων, μόνο
σοκ μπορούν να προκαλέσουν. Όχι τόσο, για την έκπληξη που δημιούργησε, αφού ήταν
γνωστή η βούληση και η μεθόδευση των διοικούντων την ΕΟΠΕ, για την επιβολή
εξοντωτικών προστίμων, αλλά για την επέκταση του φαινομένου των αποχωρήσεων.
Έχουμε
αναφερθεί στην καταστροφική επιλογή του Γιώργου Καραμπέτσου και στην απουσία πλάνου αντιμετώπισης των
προβλημάτων των σωματείων με κατασταλτική και «χωροφυλακίστικη» λογική και
νοοτροπία (Δείτε εδώ).
Στο
όνομα της αποτροπής και πάταξης του φαινομένου των αποχωρήσεων, οδήγησε με τις
αποφάσεις του, στην ποινικοποίηση της αδυναμίας και την εξαφάνιση των φτωχών
και αδυνάτων σωματείων, αντί να επιλέξει τον δρόμο της συνεννόησης, της
συνεργασίας, της εξάλειψης των λόγων που δημιουργούν και μεγεθύνουν το
φαινόμενο της μη συμμετοχής των ομάδων.
Η
εκδικητική πολιτική της ΕΟΠΕ, όχι μόνο δεν έφερε αποτέλεσμα, αλλά διεύρυνε τον
αριθμό των αποχωρήσεων από τα πρωταθλήματα, πριν την έναρξή τους, υπό τη δαμόκλειο σπάθη και τον φόβο των
προστίμων.
Πέντε
ομάδες, όπως φαίνεται στις ειδικές προκηρύξεις (Δείτε φωτό), ήδη απεμπόλησαν αυτό που με αγώνα και
ιδρώτα κατέκτησαν αγωνιζόμενες, χάριν της «ευταξίας», της ημιμάθειας και του
«απαράμιλλου ζήλου» ενός πρώην διαιτητή.
Πόση απογοήτευση σε παράγοντες, αθλητές, προπονητές, γονείς, φιλάθλους φέρνει μια τέτοια αναγκαστική απόφαση. Έχει σκεφθεί ο Γιώργος Καραμπέτσος, ότι στην περιοχή που ένα σωματείο δεν δηλώνει συμμετοχή στο εθνικό πρωτάθλημα χάνεται η ευκαιρία να παιχθεί το άθλημα, δεν δημιουργούνται εικόνες από βόλεϊ επιπέδου σε νέα παιδιά, άλλα αθλήματα γεμίζουν τις ώρες των κλειστών γυμναστηρίων και τις μικρές τοπικές χορηγίες, και βήμα-βήμα οδηγείται το βόλεϊ στην εξαφάνιση.
Πόση απογοήτευση σε παράγοντες, αθλητές, προπονητές, γονείς, φιλάθλους φέρνει μια τέτοια αναγκαστική απόφαση. Έχει σκεφθεί ο Γιώργος Καραμπέτσος, ότι στην περιοχή που ένα σωματείο δεν δηλώνει συμμετοχή στο εθνικό πρωτάθλημα χάνεται η ευκαιρία να παιχθεί το άθλημα, δεν δημιουργούνται εικόνες από βόλεϊ επιπέδου σε νέα παιδιά, άλλα αθλήματα γεμίζουν τις ώρες των κλειστών γυμναστηρίων και τις μικρές τοπικές χορηγίες, και βήμα-βήμα οδηγείται το βόλεϊ στην εξαφάνιση.
Δεν
μπορεί να το σκεφθεί, γιατί είναι μακριά
από τις καθημερινές αγωνίες, τα προβλήματα, τον μόχθο και το μεράκι που κρατάει
ζωντανά τα σωματεία.
Η
πολιτική του Γιώργου Καραμπέτσου, ανάλγητη και αδιάφορη ανοίγει το δρόμο και
άλλων αποχωρήσεων με βαρύ οικονομικό και βαθμολογικό κόστος.
Αφήνει
το άθλημα ανυπεράσπιστο, θεσμοθετώντας σε Γενικές Συνελεύσεις-παρωδία τη σμίκρυνσή
του. Στο μπόι ενός (εν κρυπτώ) εμπόρου ρούχων και ψεύτικων ελπίδων.