ΕΒΓΑΛΑΝ ΣΕΡΓΙΑΝΙ ΤΟΝ ΒΑΓΓΕΛΗ…

Τον Βαγγέλη Περόπουλο έβγαλαν «μπροστά» οι μακιγιέρ του Γιώργου Καραμπέτσου να παραστήσει τον cowboy της διοίκησης (Δείτε εδώ), να μιλήσει για τις Εθνικές ομάδες, να απαντήσει στη ΔΙΚΗ για την κριτική, να υπερασπιστεί την ευκαιριακή επιλογή, χωρίς κριτήρια και αξιολόγηση, ξένου προπονητή, προσβάλλοντας όλους τους Έλληνες (που είσαι ΣΕΠΠΕ;).

Ο Dr Βαγγέλης Περόπουλος αγνοεί, ότι με την προσωπική στάση και πρακτική του είναι ένα κλασσικό παράδειγμα προς αποφυγή, για την επιλογή Έλληνα προπονητή, αφού τέτοιες συμπεριφορές αποτελούν τη γενεσιουργό αιτία όλων των συμπτωμάτων του Ελληνικού Βόλεϊ.

Η προεκλογική του δράση, τα ρουσφέτια, οι παρεμβάσεις του στις προσκλήσεις αθλητριών, η εκδούλευση σε σωματεία και γονείς άνοιξαν το κύκλο της συναλλαγής. Και όλη αυτή η τακτική που δρομολόγησε, όλες οι εξωθεσμικές παρεμβάσεις με το δικό του παλαιοκομματικό τρόπο, έφτασαν ακόμα και στις αναπτυξιακές Εθνικές ομάδες, αδικώντας παιδιά (Δείτε εδώ).

Η απαξίωση των προπονητών είναι κάτι που ο ίδιος και οι προϊστάμενοί του δημιούργησαν με την κατάλυση κάθε έννοιας δεοντολογίας, αξιοπιστίας και αξιοπρέπειας. 

Οι ελλιπείς προετοιμασίες, οι διμηνίτες προπονητές, η επιλογή τους από το πανέρι (με ανύπαρκτες περγαμηνές και μετά από πολλαπλές αρνήσεις), η αναζήτηση μιας επιτυχίας χωρίς τους όρους που την καθορίζουν, είναι για τον Βαγγέλη Περόπουλο «ψιλά γράμματα».

Αξιολογώντας τη λογική της διοίκησης αλλά και του πρωτοπαλίκαρου της, φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς, τι να πρωτοθαυμάσει; 

Μέσα σε λίγες μόνο λέξεις στην «κατά παραγγελία συνέντευξη» κατόρθωσε να προβάλλει την απουσία συγκροτημένης σκέψης και ολοκληρωμένης πρότασης, αφού μέσα από αντιφατικές και ασύνδετες σκόρπιες σκέψεις επιβεβαιώνεται η κακή μας τύχη, ότι βρίσκονται αυτοί οι άνθρωποι σε θέσεις ευθύνης.

Τι είπε ο Dr Βαγγέλης Περόπουλος;

· Η οργάνωση και ο προγραμματισμός έχει ως αποτέλεσμα να  γίνεται ποιοτική δουλειά στις προπονήσεις.

· Ο προπονητής και όλοι οι ξένοι που προέρχονται από προηγμένες χώρες στο βόλεϊ, έχουν την τεχνογνωσία και την οργάνωση να προχωρήσεις μπροστά.

· Στην Ελλάδα όχι μόνο στο βόλεϊ αλλά και στο κράτος υπάρχει μια ανοργανωσιά που έχουμε ως λαός.

· Στη χώρα μας προέχει η κριτική, λιγότερο η οργάνωση και περισσότερο η τύχη» κατέληξε ο «φιλόσοφος» Βαγγέλης Περόπουλος.

Τα ερωτήματα αναρίθμητα

· Η τεχνογνωσία και ο επαγγελματισμός (ως χαρακτηριστικό της οργάνωσης και του προγραμματισμού) σχετίζονται με την ιθαγένεια;

· Είναι η Ισπανία προηγμένη στο βόλεϊ σε σχέση με την Ελλάδα;

· Η κριτική τι σχέση έχει με την οργάνωση; Η Ομοσπονδία δια των εκπροσώπων της οφείλει να οργανώνει το άθλημα και οι υπόλοιποι οφείλουν να κρίνουν τις μεθόδους που χρησιμοποιεί και τα αποτελέσματα που παράγει.  Φαντάζεται ο Δρ Βαγγέλης Περόπουλος κάποιον άλλο τρόπο λειτουργίας; Ας πούμε, να οργανώνουν το άθλημα οι

μη εκλεγμένοι ή οι περαστικοί και οι διοικούντες να κάνουν κριτική;

· Τι αξιοπιστία μπορεί να έχει ο λόγος ενός «στελέχους», που ήταν manager των Εθνικών Ομάδων (διοίκηση Προσαλίκα) και με πούλμαν συμφερόντων του μετακινούσε τις Εθνικές Ομάδες;

· Τι αξιοπιστία μπορεί να έχει ο λόγος ενός «στελέχους», που όντας αποσπασμένος, από την οργανική του θέση, ως δημόσιος υπάλληλος, στην Ομοσπονδία (διοίκηση Καραμπέτσου) αμείβεται επιπλέον, κάνει μικροπολιτική, ενώ εκμεταλλευόμενος τη θέση του, βρήκε μία ακόμα (τρίτη) δουλειά σε ομάδα της Α1 Εθνικής κατηγορίας γυναικών, δημιουργώντας αθέμιτο ανταγωνισμό στην κατηγορία;

· Τι αξιοπιστία μπορεί να έχει ο λόγος ενός «στελέχους», που η κομματική ταυτότητα αποτέλεσε το μοναδικό κριτήριο και το διαβατήριο στην εξέλιξή του; Δεν αποτελεί τραγική ειρωνεία η επίκληση από μέρους του των παθογενειών του Ελληνικού (κομματικού) κράτους του οποίου ο ίδιος και σήμερα είναι επίλεκτο μέλος του;

Με περισσό θράσος για άλλη μια φορά και χωρίς αιδώ, υποτιμά τη νοημοσύνη μας και προκαλεί ...

ΥΓ. Χαρακτηριστικό δείγμα της επαγγελματικής ποιότητας και των μεθόδων των «μακιγιέρ» του Γιώργου Καραμπέτσου είναι η συνέντευξη του αρχηγού της Εθνικής ομάδας Δημήτρη Τζούριτς (Δείτε εδώ). 

Ρωτάει ο «μακιγιέρ» τον αθλητή «αν ήταν ποτέ κωλόπαιδο;» (δεν υπάρχουν άλλες, περισσότερο, εύηχες λέξεις να περιγράψεις τη δυναμική συμπεριφορά, την έκφραση γνώμης, ακόμα και τα νεύρα ή τα ξεσπάσματα ενός αθλητή).

Απαντά ο αθλητής: «Με την καλή έννοια πρέπει να είσαι λίγο κωλόπαιδο. Βασικά να είσαι ο εαυτός σου, να μην φοβάσαι. Γενικά χρειάζεται στη ζωή ο τσαμπουκάς. Να είσαι ευγενής, να σέβεσαι αλλά να μην φοβάσαι κανένα…». 

Από αυτή την απάντηση ο «μακιγιέρ» επιλέγει ως τίτλο της συνέντευξης: «Είμαι κωλόπαιδο…». Τον τίτλο θα τον δουν όλοι, θα διαβάσουν τη συνέντευξη οι μισοί, θα δουν το βίντεο λίγοι. Θα μείνει, έτσι, η εικόνα που θέλει ο «μακιγιέρ»: «Είμαι κωλόπαιδο…».