Στα μουγγά και στα κρυφά

Το αποτέλεσμα της Εθνικής μας ομάδας ανδρών στον τελικό του Silver European League συμπλήρωσε, προσδιόρισε και κατέγραψε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την κατάσταση των Εθνικών ομάδων και κατ’ επέκταση του Ελληνικού βόλεϊ.

Οι δυο ήττες της Εθνικής μας ομάδας ανδρών από την αντίστοιχη της Ρουμανίας, μια ομάδα σαφώς υποδεέστερη της Ελληνικής, με χαμηλότερη θέση στη διεθνή κατάταξη, σε συνδυασμό με τον αποκλεισμό νωρίτερα της Εθνικής γυναικών, στην ίδια διοργάνωση, επιβεβαίωσε ότι η προπαγανδιστική ωραιοποίηση της πραγματικότητας και το ψέμα έχει κοντά ποδάρια .

Όσο και αν προσπάθησαν οι διοικούντες την ΕΟΠΕ, και οι γνωστοί κονδυλοφόροι και μακιγιέρ του Γιώργου Καραμπέτσου να χτίσουν ένα νέο επικοινωνιακό αφήγημα με θέμα την ανασυγκρότηση των Εθνικών ομάδων η αλήθεια σιγά-σιγά αποκαλύπτεται.

Αυτοί που επιμελώς απέκρυψαν το πισωγύρισμα που προήλθε από την συνειδητή απόσυρση της Εθνικής ανδρών, την απουσία της από το World League και το περυσινό European League, όπου θα παίζαμε στην πρώτη (Gold) κατηγορία και την δυνατότητα αντιμετώπισης ομάδων που ανήκουν στη αφρόκρεμα του παγκόσμιου βόλεϊ, οι ίδιοι προτίμησαν τις «χαμηλές πτήσεις» και τους μικρούς στόχους.

Πόσο μακριά δείχνει να είναι η εικόνα πριν από λίγα χρόνια, σε αγώνες World ή European League σε ένα γεμάτο Αλεξάνδρειο, Κοζάνη ή Εύοσμο με αντίπαλους ομάδες όπως η Σλοβενία, η Κίνα, η Τουρκία ή το Βέλγιο όπου διεκδικούσαμε την πρώτη θέση.

Δυστυχώς η χώρα μας, στο βόλεϊ, έχει αλλάξει επίπεδο. Με την επιλογή να χαμηλώσουν το πήχη, που μια Ομοσπονδία οφείλει να βάζει ψηλά, για να διεκδικεί σταθερά και με σχέδιο μεγαλύτερους στόχους για το άθλημα, οι διοικούντες την ΕΟΠΕ μπήκαν στο πειρασμό και στη λογική του «πρώτου στο χωριό», στην αγχώδη προσπάθειά τους να διεκδικήσουν και να παρουσιάσουν «αποτελέσματα».

Διεκδικώντας τις δάφνες των αγωνιστικά ανυπόληπτων Μεσογειακών αγώνων και εκμεταλλευόμενοι τη διεύρυνση των ομίλων από 16 σε 24 ομάδες με την πρόκριση στα τελικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, έστησαν σκηνικό θριάμβου καλλιεργώντας την ψευδαίσθηση της εισόδου του Ελληνικού βόλεϊ στην Ευρωπαϊκή ελίτ.

Λησμονούν και αποκρύπτουν ότι οι Εθνικές ομάδες δεν είναι κάτι αποκομμένο από τη συνολική διαδρομή και πορεία του αθλήματος. Ολόκληρο το οικοδόμημα, τα πρωταθλήματα (εθνικά και μη), η δομή και λειτουργία των αναπτυξιακών πρωταθλημάτων, των αναπτυξιακών εθνικών είναι άμεσα συνδεδεμένα με την απαιτούμενη προεργασία και διαδικασία που δημιουργεί επιτυχημένες Εθνικές ομάδες.

Με ζητούμενο την αξιοκρατία τον προγραμματισμό, μακριά από το ρουσφέτι, την συναλλαγή, τη μικροπολιτική. Στην περίπτωσή μας, ποντάρουμε στον παράγοντα τύχη ή μήπως γίνει κάποιο θαύμα.