Προσμετρώντας
και αξιολογώντας την απαιτούμενη «λογική» συνέχεια των επιλογών της διοίκησης
της ΕΟΠΕ, βρισκόμαστε απέναντι από μια οδυνηρή πραγματικότητα. Αναφερόμαστε
τόσο στη συγκρότηση των Εθνικών ομάδων, όσο και στην ευκαιριακή αποτίμηση των
αγωνιστικών τους δεδομένων, για εξαγωγή, επικοινωνιακά, διαχειρίσιμων
συμπερασμάτων, που οι ίδιοι προσπάθησαν σε καθημερινή βάση να επιβάλλουν, μέχρι
που ήρθαν τα αποτελέσματα του European League στους άνδρες και στις γυναίκες.
Μην
μπορώντας να έχουν πειστικές απαντήσεις για την αντίφαση που προκύπτει για το
άθλημά μας, από τη θέση της Ελλάδας στο διεθνές στερέωμα, με τα επιχειρούμενα προπαγανδιστικά τεχνάσματα, όπως εύκολα
μπορεί να διαπιστώσει κάποιος ανατρέχοντας στους πίνακες κατάταξής μας,
γίνονται ηλίου φαεινότεροι, οι λόγοι που ένας επικοινωνιακός μηχανισμός στήθηκε
σε σχέση με το «success story» και το αφήγημα που εδώ και τρία σχεδόν χρόνια,
επιμελήθηκαν σχεδίασαν και «σκηνοθέτησαν» μεθοδικά ο Γιώργος Καραμπέτσος και η
συντροφιά του, βαφτίζοντας «το κρέας, ψάρι».
Ακόμη
και στις αναπτυξιακές Εθνικές ομάδες κάποια επί μέρους θετικά αποτελέσματα που
ήρθαν στην αρχή του κύκλου της θητείας τους, είναι ξεκάθαρο ότι προήλθαν από
κεκτημένη ταχύτητα των ομάδων που ήδη είχαν «χτιστεί».
Σήμερα,
αρχίζουν να φαίνονται τα πρώτα αποτελέσματα -συμπτώματα των ομάδων που
διαμόρφωσε η πολιτική της διοίκησης του Γιώργου Καραμπέτσου. Κυρίαρχο στοιχείο
αυτής της πολιτικής είναι η πρόθεση να κάνει «θορυβώδη», την αυτονόητη δουλειά,
υπηρετώντας μικροπολιτικές σκοπιμότητες,
ενταγμένες στο βωμό δημιουργίας μιας εικονικής πραγματικότητας, που ξεκίνησε
από την επιλογή των «δικών μας παιδιών» και
καταλήγει στη δημιουργία και διατήρηση μιας εικόνας «αθλητικού οργασμού»,
προπονήσεις και προετοιμασία με φωτογραφικό φακό κλπ.
Η
αποτύπωση και προβολή τους δεν είναι συνδεδεμένη με τη αιτιακή σχέση δουλειάς -
αποτελέσματος, αλλά για τους ιθύνοντες της Ομοσπονδίας, η δικαίωση τους έρχεται
μέσω της προβαλλόμενης προπονητικής διαδικασίας στηριζόμενοι στη λογική ότι
έπραξαν το χρέος τους με το παραπάνω, άρα οι ευθύνες όποιας πιθανής αγωνιστικής
αποτυχίας ανήκουν σε άλλους, πέρα και μακριά από τη διοίκηση.
Οι
μεμονωμένες και αποσπασματικές δράσεις
καταλήγουν να συνοδεύονται από τα συγχαρητήρια της διοίκησης στις Εθνικές
ομάδες, ανεξάρτητα αποτελέσματος (δείτε εδώ), αφού η προέκταση των
συγχαρητηρίων αφορά και περικλείει τον ίδιο τους τον εαυτό. Έτσι πορεύονται
αυτοί καλά και «ευχαριστημένοι» για αυτό που (δεν) κάνουν και το άθλημα από το κακό στο χειρότερο.
