ΤA ΟΧΙ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ

Στα πρόστιμα και στην εκδικητικότητα

Η μικρή συμμετοχή των σωματείων στη ΓΣ της 24ης Μαρτίου 2018, ήταν επανάληψη της περσινής στον ίδιο τόπο, στον ίδιο χρόνο (25η Μαρτίου 2017) με εξίσου μικρή συμμετοχή (από 384 εγγεγραμμένα -παρόντα 44 (11%), ενώ φέτος είναι εγγεγραμμένα 405 σωματεία με παρόντα 59 (15%).

Σα να μην έφτανε αυτό, πολύ άσχημη εντύπωση προκάλεσε η απουσία αξιοσημείωτου αριθμού μελών του ΔΣ. Οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη για να διοικήσουν το ελληνικό βόλεϊ ή αδιαφορούν για το κυρίαρχο όργανο του αθλήματος, τη γενική συνέλευση, η δε βρίσκουν σωματείο να εκπροσωπήσουν. Η απαξίωση σε όλο της το μεγαλείο.

Η ουσία της Γενικής Συνέλευσης δεν ήταν η τυπική έγκριση διοικητικού και οικονομικού απολογισμού, αλλά επικεντρώθηκε στις προτάσεις βελτίωσης των κανονισμών. Αυτό το τόσο σημαντικό ζήτημα επισκιάστηκε από την αποχή των σωματείων. Ίσως, γιατί οι μπάλες και οι εμφανίσεις ομάδων που έταξαν στις δυο προηγούμενες και συνεχόμενες εκλογικές συνελεύσεις (Σεπτέμβριος και Δεκέμβριος 2016) καθώς και οι λοιπές παροχές που υποσχέθηκαν στα σωματεία - ψηφοφόρους ο Γιώργος Καραμπέτσος και η παρέα του αφορούσαν αποκλειστικά την προεκλογική περίοδο.

Σήμερα δεν συντρέχουν λόγοι για τους διοικούντες την ΕΟΠΕ, να μπουν σε αυτή τη διαδικασία και να στηριχτούν στην παρουσία των σωματείων. 

Δεν τους ενδιαφέρει, δεν τους απασχολεί, προφανώς και δεν τους συμφέρει, αφού γι αυτούς είναι πιο εύκολα διαχειρίσιμη η περιορισμένη παρουσία σωματείων.

Επιπλέον, η διάψευση όλων των προσδοκιών, με την αθέτηση των υποσχέσεων και την απαξίωση που δημιούργησε η μικροπολιτική, το ρουσφέτι και η ημιμάθεια των διοικούντων, επιδείνωσε την κατάσταση, μεγέθυνε το πρόβλημα εδραίωσε την αποχή και ενίσχυσε την αδιαφορία.

Σύμφωνα με πληροφορίες μας, μετά το πέρας της τυπικής απολογιστικής διαδικασίας η συνέλευση μπήκε στη συζήτηση των εισηγήσεων του ΔΣ και των προτάσεων που αφορούσαν τις τροποποιήσεις των κανονισμών.

Εκτός από τον κανονισμό διαιτησίας που πέρασε χωρίς ουσιαστική συζήτηση, η φιλοσοφία των προτάσεων που ο Γιώργος Καραμπέτσος έφερε στη ΓΣ, για την οργάνωση των πρωταθλημάτων πέρα από την προχειρότητα που τις χαρακτήριζε, είχαν εισπρακτικό και εκδικητικό πνεύμα και χαρακτήρα.

Στο φαινόμενο των αποχωρήσεων ομάδων, η πρόταση της ΕΟΠΕ για την αντιμετώπιση τους ήταν:

·         Μεγάλα και εξοντωτικά πρόστιμα,

·         Υποβιβασμός των συγκεκριμένων ομάδων στην κατώτατη δυνατή κατηγορία.

Το σκεπτικό των προτάσεων απέδειξε για άλλη μια φορά ότι στη συγκεκριμένη διοίκηση απουσιάζει η βιωματική σχέση των περισσότερων μελών της με αυτό που ονομάζουμε καθημερινότητα των σωματείων, και όσοι από αυτούς την έχουν την διατηρούν και την αξιοποιούν με οικογενειακούς όρους.

Οι προτάσεις των αλλαγών για τη διασφάλιση της αξιοπιστίας και της φερεγγυότητας όλων των πρωταθλημάτων δεν είχαν υποστεί καμία σοβαρή επεξεργασία και κατά τη γνωστή συνήθεια του ΓΚ, θύμιζαν εισηγήσεις σε κουβεντολόι καφενείου και όχι σε Γενική συνέλευση Ομοσπονδίας.

Έτσι, στις προτάσεις κυριάρχησε η βούληση της καταστολής ως τρόπου αντιμετώπισης του αποτελέσματος. Δεν αντιμετώπιζαν το πρόβλημα με ρεαλισμό αναζητώντας τις αιτίες που το δημιουργούν. Η πρόταση του προέδρου της ΕΟΠΕ δεν περιείχε το πλαίσιο και τους όρους που θα αποτρέπονται οι αποχωρήσεις, δεν προέβλεπε αλλά περιέγραφε τα οικονομικά οφέλη της ΕΟΠΕ μέσα από την επιβολή προστίμων.

Η αντίδραση των σωματείων, σε συνδυασμό με την αδυναμία του Γιώργου Καραμπέτσου να υποστηρίξει με σοβαρά επιχειρήματα την εισήγηση των «μέτρων» και ο ορατός κίνδυνος να καταψηφιστούν  ήταν ο λόγος που αποφάσισε, άρον-άρον, να την αποσύρει την πρότασή του και να προγραμματίσει νέα ΓΣ τον Μάιο (πιθανά με ακόμα λιγότερα σωματεία) για να παρθεί απόφαση.

Σημαντική ήταν η πρόταση σωματείου για αλλαγή του καταστατικού και εκδημοκρατισμό της Ομοσπονδίας η οποία παραπέμφθηκε από τον ΓΚ στο απώτερο μέλλον και στο νέο αθλητικό νόμο.

ΥΓ. Η προσπάθεια παρουσίασης «πρωτογενούς πλεονάσματος» για πρωί φορά μετά από 25 χρόνια, όπως έγραψαν ψευδόμενοι οι «έγκριτοι» δημοσιογράφοι του site της διαπλοκής σε ένα κείμενο που γρήγορα πέρασαν οι ίδιοι στα αζήτητα (γιατί τους τηλεφώνησε ο Μπελιγράτης και τους παρατήρησε) είναι ενδεικτική της αβανταδόρικης δημοσιογραφίας με το αζημίωτο.

Ο πλεονασματικός ισολογισμός είναι θετικό γεγονός αν στην προκειμένη περίπτωση δεν απέκρυπτε δυο πραγματικά δεδομένα: Από την μία πλευρά, ότι πλεονασματικοί προϋπολογισμοί υπήρχαν και τα προηγούμενα χρόνια (ας ανατρέξουν στα επίσημα στοιχεία της ΕΟΠΕ), αλλά τα χρέη από την μπελιγράτεια εποχή των έργων δημιούργησαν ασφυξία στη λειτουργία της Ομοσπονδίας και από την άλλη πλευρά ότι η δημιουργία πλεονασματικής χρήσης σε έναν φορέα κοινωνικής ευθύνης, προστασίας και ανάπτυξης ενός αθλήματος είναι σημαντική όταν συνδυάζεται με την εύρυθμη και ομαλή λειτουργίας της Ομοσπονδίας.

Όταν έχουμε αδιάφορα πρωταθλήματα, διάλυση των Εθνικών ομάδων, απουσία Ομοσπονδιακών προπονητών, εγκατάλειψη της ανάπτυξης αναρωτιέται κανείς αν δεν υπήρχε Ομοσπονδία και το κράτος διαχειριζόταν τα αθλήματα τι λιγότερο θα έκανε;

Η συγκεκριμένη διοίκηση στοιχειοθετεί μέσα από την ανυπαρξία της, ότι ίσως είναι προτιμότερη η κρατική γραφειοκρατία.