Όταν
δεν κάνεις ούτε για τσομπάνης
Θυμηδία
προκαλεί η αδυναμία και η ανικανότητα αντιμετώπισης της καθημερινότητας
της Ομοσπονδίας από τους «μοναδικούς» και «αχτύπητους» κλόουν της ΕΟΠΕ.
Δεν
χρειάζεται να μπει κανείς στις λεπτομέρειες για την αδυναμία συνδιοργάνωσης
ενός πρωταθλήματος κορασίδων ούτε να αναφερθεί στην γραφικότητα που
διαφαίνεται σε όλες τις δράσεις ούτε στις δικαιολογίες που προβάλλουν για
αυτές, στην προσπάθεια να αποποιηθούν τις ευθύνες.
Δυστυχώς
το έργο αυτό, όσο κι αν είναι οδυνηρό πρέπει να το δούμε μέχρι το τέλος. Αυτό
πρέπει να συμβεί για να πληρώσουμε το κόστος της επιλογής μας (ας
προσέχαμε) και ίσως γιατί χρειάζεται «να πιάσουμε πάτο» για να ξεκινήσουμε από
το μηδέν.
Γιατί
και σήμερα έρχονται στιγμές που αναρωτιέται κανείς αν υπάρχει πιο κάτω. Ειδικά
βλέποντας την μεγάλη επιτυχία της Εθνικής Ομάδας μπάσκετ γυναικών, όταν
το συγκεκριμένο άθλημα υπολείπεται χιλιάδων δελτίων κοριτσιών από το βόλεϊ, αντιλαμβάνεσαι
εύκολα πόσο κοστοβόρα και ψυχοφθόρα είναι η αναμονή και η προσμονή μίας εθνικής
επιτυχίας.
ΥΓ. Τα δημοσιεύματα για τα «στημένα» στην Λίγκα των ανδρών μετετράπησαν σε «έλεγχο
για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης». Τι άλλο μένει να δούμε; Ίσως πολλά...
Ας
είμαστε τουλάχιστον σε εγρήγορση.
