Διακοπές
με κουπόνια...
Η επιστροφή του Αλέκου Παρασκευόπουλου στην
ΕΟΠΕ και στο τμήμα Beach Volley, και η μετά «Βαΐων και Κλάδων», πανηγυρικοί
τόνοι που χρησιμοποίησαν οι «γνωστοί κύκλοι» με την επαναπρόσληψή του, δεν
στάθηκαν ικανοί να δώσουν νέα ώθηση στο άθλημα και δεν δικαίωσαν τις ελπίδες
τους που αποδείχτηκαν φρούδες.
Οι
διοργανώσεις παρότι ήταν ένα μεγάλο στοίχημα αφού γίνονται σε επιλεγμένους
τουριστικούς προορισμούς, δεν κατόρθωσαν να αποκτήσουν την διάσταση ενός
αθλητικού γεγονότος, αφού όλοι οι αγώνες γίνονται μέχρι σήμερα σε άδειες εξέδρες
ενώ στον αγωνιστικό τομέα κινήθηκαν σε επίπεδα μετριότητας και η πολυπόθητη
προβολή που αποτελεί τον βασικό στόχο για την ανάπτυξη και εξέλιξη του αθλήματος
περιορίστηκε σε υπόθεση «ολίγων διοικούντων» που απόλαυσαν την φιλοξενία και το
φρέσκο ψάρι που τους πρόφεραν οι διοργανωτές.
Προκαλεί
μελαγχολία και λύπη το γεγονός ότι στον αντίποδα του master στο Ξυλόκαστρο, στην
κατάμεστη πλατεία Μιαούλη, στην Ερμούπολη χιλιάδες άνθρωποι παρακολούθησαν
τουρνουά Μπάσκετ, με παιχνίδι, διαγωνισμούς κλπ, που μεταδόθηκε ζωντανά από την Δημόσια τηλεόραση και το απόλαυσε κάθε ελληνικό σπίτι.
Είναι
λοιπόν σκόπιμο, να διδαχθούμε μέσα από άλλα αθλήματα που κατόρθωσαν να είναι
έτη φωτός μπροστά μας, να πάρουμε στοιχεία
από την λειτουργία τους και να αξιοποιήσουμε την τεχνογνωσία τους.
Όταν
τα masters (αλλά και όλες οι διοργανώσεις) πάψουν να είναι ευκαιρία για
καλοκαιρινές οικογενειακές διακοπές (δωρεάν διαμονή, φαγητό με κουπόνια κλπ)
και υπάρξει σχεδιασμός για την ανάπτυξη, τις εθνικές ομάδες, τις διοργανώσεις,
μακριά από φιλίες, συμπάθειες, μικροπολιτικές σκοπιμότητες, τότε θα μπορούμε να
ελπίζουμε ότι μπορεί να γίνει ένα βήμα εμπρός...
Το
ερώτημα βέβαια είναι αν οι συγκεκριμένοι μπορούν να ξεπεράσουν εαυτόν και να
σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, απαρνούμενοι αυτό που έκαναν πάντα.
Επειδή
η απάντηση μοιάζει δεδομένη, ας διατηρήσουμε τις ελπίδες μας ότι κάτι μπορεί να
αλλάξει τουλάχιστον στο απώτερο μέλλον...
