Ο λόγος μας όπως τον έχουμε
αποδεικτικά, τεκμηριωμένα και με επιχειρήματα κατοχυρώσει στη συνείδηση των
αναγνωστών μας φαίνεται ότι ακολουθεί
τον Γιώργο Καραμπέτσο ακόμη και στον ύπνο του.
Στην
αναφορά μας «Απεριόριστες μεταφορές του συνεργάτη χωρίς όνομα» (θυμηθείτε εδώ),
με αφορμή την ανάρτηση της ΕΟΠΕ στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ, είχαμε αναφερθεί στο καθεστώς των
οδοιπορικών και είχαμε αναρωτηθεί ποιον αφορά (διοικητικό στέλεχος ή
συνεργάτη;).
Κυρίως,
είχαμε αναδείξει τη σκοπιμότητα και τη λογική που επέβαλε και υπαγόρευσε τη
χωρίς όνομα κάρτα απεριόριστων διαδρομών του ανώνυμου συνεργάτη του Beach
Volley.
Στις
αποκαλύψεις μας ο Γιώργος Καραμπέτσος προσπάθησε να «απαντήσει» βιαστικά και σπασμωδικά, ανεβάζοντας
στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ με νέα ανάρτηση το ίδιο πρακτικό αυτή τη φορά με το ονοματεπώνυμο
του συνεργάτη, που δεν ήταν άλλο από του Βραζιλιάνου προπονητή του Beach volley
Tie Santana.
Τι πραγματικά συνέβη και η ΕΟΠΕ στη πρώτη ανάρτηση έβαλε τη δαπάνη χωρίς όνομα, πράγμα που έκανε μετά τις αποκαλύψεις μας; Τους διέφυγε ή ήταν ένα λάθος της υπηρεσίας, που έσπευσαν να διορθώσουν για να μην δημιουργούνται δεύτερες σκέψεις;
Τελικά,
ήταν κάτι περισσότερο από την αθώα προσέγγιση ενός ανθρώπινου λάθους. Η
απόκρυψη του ονόματος ήταν μια συνειδητή απόφαση που ήρθε στο φως από την ΔΙΚΗ.
Ο
κ. Tie Santana δεν έχει τα τυπικά προσόντα να δουλέψει στην Ελλάδα ως
προπονητής και βαφτίζεται, από την ΕΟΠΕ, ως τεχνικός σύμβουλος.
Ο
λόγος είναι μην έρθει σε δύσκολη θέση η
ηγεσία του ΣΕΠΠΕ που έχει από καιρό απολέσει την έξωθεν καλή μαρτυρία και το θεσμικό
του ρόλο προστασίας του επαγγέλματος του προπονητή, όχι με τη στενή
συνδικαλιστική λογική, αλλά για την ανεξέλεγκτη εισαγωγή αμφισβητούμενης
γνωστικής επάρκειας προπονητών. Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.
Σε
κάθε περίπτωση, θα είχε ενδιαφέρον να δημοσιοποιήσει η ΕΟΠΕ τα χαρτιά και την
απαραίτητη άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, που δικαιολογούν, σύμφωνα με τους
Ελληνικούς νόμους, την ιδιότητα του προπονητή για τον εκλεκτό της στο beach
volley.
Το
λυπηρό είναι ότι η ΔΙΚΗ αποτελεί τη
μοναδική διαφορετική και ελεύθερη φωνή που ελέγχει, προβάλλει και καταγγέλλει
τα κακώς κείμενα και τις παθογένειες ενός συστήματος εξουσίας που εμποδίζει το
άθλημα να αναπτυχθεί. Το ερώτημα που παραμένει επίκαιρο είναι αν θα
συνεχίσουμε να το ανεχόμαστε και να το εκτρέφουμε;