Η ωμή και η εικονική πραγματικότητα

Στο απόηχο της παράστασης που στήθηκε και πλέον έλαβε τέλος, με την πρόκριση των Εθνικών ομάδων στη τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, το Ελληνικό βόλεϊ έρχεται αντιμέτωπο με τη σκληρή Ευρωπαϊκή (και όχι μόνο) πραγματικότητα. Η Ελλάδα θα μπορέσει να κάνει ένα βήμα μπροστά ή θα παραμείνει εκεί που πάντα ήταν τα τελευταία χρόνια, δηλαδή μεταξύ της 17ης και της 20ης θέσης των Ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων;

Η πρόκριση των Εθνικών ομάδων στα τελικά του, πλέον διευρυμένου, Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος μας δίνει τη δυνατότητα, παραβλέποντας την απομόνωση και την απουσία από το World League και το European League τα χρόνια του Καραμπέτσου.

Με δεδομένη την έλλειψη διάθεσης για βιαστική και πρόωρη ερμηνεία της κλήρωσης του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος και της σημερινής θέσης της Εθνικής ομάδας ανδρών είναι προτιμότερο να σταθούμε στο τρόπο που προσέγγισε, επιμελήθηκε και παρουσίασε η ΕΟΠΕ την συγκεκριμένη πρόκριση.

Οι τελευταίοι αγώνες εντός έδρας αγώνες και ο πανηγυρικός τόνος που δόθηκε σε αυτούς, δημιούργησαν εύλογα ερωτήματα, με την υπερβολή που επιχειρήθηκε από τον Γιώργο Καραμπέτσο και από τον μηχανισμό του, κυρίως σε ότι αφορά την απήχηση της πρόκρισης και την αντανάκλασή της στον κόσμο του αθλήματος.

Ένα θετικό γεγονός προφανώς αξίζει της προσοχής και της προβολής, αλλά είναι στρουθοκαμηλισμός να αποκρύπτεις ή να αλλοιώνεις και να μεγιστοποιείς το μέγεθος, τη διάσταση και την ανταπόκρισή του, στον κόσμο του αθλήματος.

Οι ανοικτές πόρτες στο γήπεδο, (είσοδος χωρίς αντίτιμο) είναι μια πολιτική απόφαση σεβαστή, που όμως δε πρέπει να παραπέμπει και να οδηγεί σε ένα περιβάλλον ψευδαισθήσεων.

Με την επιλογή της η ΕΟΠΕ, αποπειράθηκε στα γήπεδα Ρέντη και Μαρκόπουλου (λόγω της περιορισμένης χωρητικότητας τους), να σηματοδοτήσει τον ενθουσιασμό και να αξιοποιήσει ευκολότερα την πρόκριση σε μικρά μεν, αλλά γεμάτα γήπεδα. Χωρίς κόπο και προσπάθεια προετοιμασίας, ετοίμασε το τοπίο και τη «μαγική» εικόνα.

Όταν η Εθνική ομάδα ανδρών, πρόσφατα, αγωνιζόμενη στο World League γέμισε το Αλεξάνδρειο (με εισιτήριο) ή το μεγάλο γήπεδο της Κοζάνης (επίσης, με εισιτήριο), αυτό αποτιμώντας το είναι φανερό ότι δεν έχει σχέση και είναι πολύ διαφορετικό, με τη σημερινή πραγματικότητα.

Η συμμετοχή και παρουσία του κόσμου στο γήπεδο του Ρέντη (χωρίς να γεμίσει ασφυκτικά) ή στο γήπεδο του Μαρκόπουλου (έφυγε κόσμος επειδή γέμισε) δεν πρέπει να μας οδηγεί σε απλουστεύσεις και λάθος συμπεράσματα όσο και αν δρομολογήθηκε η επικοινωνιακή μας εξαπάτηση.

Οι διοικούντες την ΕΟΠΕ, οι παράγοντες, οι φορείς του αθλήματος, οι δημοσιογράφοι και όσοι αγαπούν και αγωνιούν για το μέλλον του αθλήματος μέσα από το μέλλον και τη προοπτική των Εθνικών ομάδων οφείλουν να είναι και να παραμένουν σοβαροί και μετρημένοι στην αξιολόγηση των δεδομένων.

Η καλλιέργεια της αυταπάτης, ότι το βόλεϊ άλλαξε επίπεδο και με ένα μαγικό ραβδί μεταμορφώθηκε για λόγους μικροπολιτικής και επιβίωσης του Γιώργου Καραμπέτσου, είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε ανώμαλη προσγείωση τους αφελείς, τους αιθεροβάμονες και τους παρατρεχάμενους. Και αυτό είναι κάτι που δε θα αργήσει να φανεί.