Τη
Μαυρογιαλούρεια πρακτική των πολιτευτών περασμένων δεκαετιών έχει υιοθετήσει ο
Γιώργος Καραμπέτσος επιστρατεύοντας ολόκληρη κουστωδία για να επισκεφθεί τις
προπονήσεις των κλιμακίων στη Βόρεια Ελλάδα.
Επαναλαμβάνοντας
την περυσινή τουρνέ (Θυμηθείτε εδώ), ο Γιώργος Καραμπέτσος επιδιώκει να
εμφανίσει την εκδρομή, ως πράξη εκδήλωσης ενδιαφέροντος και μιας
προσωποποιημένης ευαισθησίας.
Η
παρουσία στις προπονήσεις, του Προέδρου, του
ταμία-τεχνικού συμβούλου με αρμοδιότητες φίλου, του Υπευθύνου Ανάπτυξης και προέδρου του ΣΕΠΠΕ με αρμοδιότητες επαρχιακού κομματάρχη αλά Γκρούεζα, του Συντονιστή Ανάπτυξης Βορείου Ελλάδος με
αρμοδιότητα φωτογράφου, του διευθυντή της Ομοσπονδίας με
αρμοδιότητα συλλέκτη αποδείξεων, των
Ομοσπονδιακών προπονητών με
καθήκοντα παρατρεχάμενων, πως αλλιώς
μπορεί να χαρακτηριστεί, παρά σαν μίας πρώτης
τάξεως ευκαιρία για εκμετάλλευση της ελπίδας αθλητών, προπονητών και
παραγόντων; Ένα «τσούρμο» ανευθυνουπεύθυνων, σουλατσαδόρων που περιφέρονται
από χωρίου εις χωρίον, θυμίζοντας «άλλες εποχές».
Έχουν
αναγάγει τη μικροπολιτική και τις δημόσιες σχέσεις, ως πρωταρχικό και
αναπόσπαστο στοιχείο αξιοποίησης των όποτε θυμηθούν (;) προπονήσεων των
κλιμακίων και των αναπτυξιακών προΕθνικών ομάδων.
Υποκαθιστώντας
τη δουλειά, τον προγραμματισμό (που αναζητείται), και το πλαίσιο ευθύνης των
ΠΟΠ, επιστρατεύονται από το Γιώργο Καραμπέτσο, ρουσφετολογικά προσληφθέντες
προπονητές, διοικητικοί και παρατρεχάμενοι, ως περιοδεύων θίασος, για να δώσουν
το παρόν και να υποσχεθούν στους πάντες, τα πάντα.
Επιθυμούν να
διευρύνουν την επιρροή τους πουλώντας εκδούλευση και αδιαφορώντας ότι ο τρόπος
που πολιτεύονται υποβαθμίζει, υποτιμά και υπονομεύει συνολικά τη λειτουργία των
κλιμακίων, την προπονητική, και την σημασία της οργάνωσης που η διαδικασία αυτή
οφείλει να επικεντρώνει.
Στην
ταινία ο Μαυρογιαλούρος ανένηψε από τη δυσωδία της μικροπολιτικής και των
κομματαρχών με τα μικρά και μεγάλα συμφέροντα.
Δυστυχώς,
ο Γιώργος Καραμπέτσος δεν επιθυμεί κάτι τέτοιο. Γιατί δεν μπορεί να εκπονήσει ενιαίο στρατηγικό σχεδιασμό ούτε τα βήματα που
οδηγούν στη υλοποίησή του.
Έτσι,
προσπαθεί να αναπληρώσει τις γνωστικές
του ελλείψεις με την μικροπολιτική από τον ίδιο και την πολυπληθή ακολουθία
του, με τη γελοία εικόνα να δίνει συμβουλές σε μικρά παιδιά, επιλέγοντας τα ως
ακροατήριο, με το «κλείσιμο» του ματιού με νόημα και την παροχή υποσχέσεων,
παραμυθιάζοντας παιδιά, προπονητές, γονείς και παράγοντες.
