Οι «βαστάζοι» του Καραμπέτσου

Στον αθλητισμό όπως και στη ζωή υπάρχουν ρόλοι που στοιχειοθετούν και καθορίζουν την ιεραρχία μιας οικογένειας, ενός συλλόγου, μίας Ομοσπονδίας. Οι ρόλοι οφείλουν να είναι διακριτοί, οι στόχοι ξεκάθαροι, οι ευθύνες και οι δεσμεύσεις αντίστοιχα ορατές και ευδιάκριτες.

Ακόμη και σε περιπτώσεις που η διοίκηση διαμορφώνεται και ασκείται με οικογενειακούς όρους και απουσιάζει η συμμετοχική διαδικασία (περιπτώσεις με χαρακτηριστικά «μαγαζιού» ή μικρών σωματείων), η ιεραρχημένη διανομή των ρόλων είναι απαραίτητη.

Σε αρκετές περιπτώσεις, όταν παρατηρείται κάποιοι να αναλαμβάνουν περισσότερους ρόλους, για παράδειγμα, σε ένα σωματείο, αυτό έχει αντικειμενικές δυσκολίες και έχει ημερομηνία λήξης.

Αν στις πρωτογενείς μορφές οργάνωσης του αθλητικού οικοδομήματος (σωματεία) μπορεί να συμβαίνει αυτό, στη διοίκηση μιας Ομοσπονδίας που αποτελεί την προμετωπίδα, την εικόνα και τον καθοδηγητή του αθλήματος κάτι τέτοιο είναι απαγορευτικό να γίνεται, πολύ, δε, περισσότερο να προβάλλεται.

Συνεδρίαση στο κυλικείο. Τα γραφεία της ΕΠΕΣΘ μάλλον ήταν μακριά

Την αφορμή μας την έδωσε το blog της Θεσσαλονίκης και η γραφική διάσταση που προέκυψε με τη δημοσιοποίηση φωτογραφιών του Γιώργου Καραμπέτσου και της ακολουθίας του (δείτε εδώ), καθώς και η αυτόανακήρυξη μέσα από αυτό του φωτογράφου του blog και παράλληλα υπευθύνου ανάπτυξης Β. Ελλάδος, «ως του καλύτερου ανιχνευτή ταλέντων».

Η εικόνα ενός λαϊκιστικού προτύπου και κυρίως η απόπειρα να θεωρηθεί άξιο λόγου είναι σύμπτωμα για το άθλημά μας. Όταν ο εντοπισμός ταλέντων ενός αθλήματος (με ποια κριτήρια άραγε;) είναι μέρος της δουλειάς του προέδρου, του ταμία, του διευθυντή, όταν προπονητές μετατρέπονται σε οδηγούς και πρόεδρος και ταμίας σε επιβάτες-πελάτες μιας διαδρομής, χάνονται όχι μόνο οι ρόλοι αλλά και η ουσία. 

Παρότι όλα αυτά γίνονται για το θεαθήναι, κανείς από τους μετέχοντες δεν αντιλαμβάνεται τη ζημιά που γίνεται στο άθλημά μας και κυρίως την υποβάθμιση του ρόλου του προπονητή σε «βαστάζο» της διοίκησης.

Οι φωτογραφίες και κυρίως η διαδικασία που ακολουθείται από τους κυνηγούς ταλέντων όπως αυτοχαρακτηρίζονται, δεν αφορούν τον σύγχρονο τρόπο λειτουργίας και οργάνωσης μιας Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας.

Οι εικόνες θυμίζουν απόβαση κυνηγών στο βουνό για να βρουν θήραμα. Η οργάνωση των κλιμακίων είναι δουλειά ενός τεχνοκρατικού σχεδιασμού και όχι μίας «αρμένικης βίζιτας». 

Αναπόφευκτα η παρουσία του Γιώργου Καραμπέτσου στα διοικητικά πράγματα, υπονομεύει τη σωστή λειτουργία των Εθνικών ομάδων και καταδικάζει την προοπτική και το μέλλον τους.