Η
παρακμή έχει επικαλύψει και
επισκιάσει ολόκληρο το οικοδόμημα του Ελληνικού βόλεϊ. Ζούμε μοναδικές στιγμές απαξίωσης όλων των ανθρώπων που
υπηρετούν το άθλημά μας, της διαδρομής τους, της προσπάθειάς τους, της αξίας
τους, ανεξάρτητα σε ποιο μετερίζι βρίσκονται σήμερα και το υπηρετούν.
Το φάντασμα της
αναξιοκρατίας που
επανέφερε η κουλτούρα, η βούληση, το πνεύμα και οι εντολές του Γιώργου
Καραμπέτσου, με την εκλογή του στη διοίκηση της Ομοσπονδίας, ξεπέρασε τα όρια
της ΕΟΠΕ, επηρεάζοντας και άλλους φορείς του αθλήματος, με χαρακτηριστική την
περίπτωση της διαιτησίας.
Το
γεγονός ότι ο Γιώργος Καραμπέτσος προέρχεται από το συγκεκριμένο χώρο (η
ανέλιξή του είναι γνωστό που στηρίχθηκε) και με τις επιλογές του στην ηγεσία
της ΚΕΔ (διορισμός Αντωνούλη στη θέση του προέδρου) διαμόρφωσε και αυτή και με
τη σειρά της διοχέτευσε στη διαιτησία, την προώθηση
των «ημέτερων», την ανάδειξη της
«οικογενειοκρατίας» ως τρόπου διαιώνισης και επιβράβευσης της υποταγής στο
Γιώργο Καραμπέτσο, με τη δημιουργία
ιδιόμορφου μηχανισμού που έχει το χαρακτήρα προσωπικού στρατού.
Παράλληλα
η αδιαφάνεια που κυριαρχεί σε όλους τους μηχανισμούς αξιολόγησης της ΕΟΠΕ, είτε
πρόκειται για ΚΦΑ, είτε για ΠΟΠ, είτε για διαιτητές, έχει γίνει δεύτερη φύση
της διοίκησης του Γιώργου Καραμπέτσου. Έτσι, οι λίστες αξιολόγησης των
διαιτητών ανά κατηγορία ουδέποτε ανακοινώθηκαν.
Οι
συνέπειες είναι ολέθριες για το
άθλημα, τη φερεγγυότητα των πρωταθλημάτων και τους φιλότιμους διαιτητές που θυσιάζονται για να βολευτούν όσοι έχουν
μπάρμπα στη Κορώνη.
Η
αρχή έγινε με την αποκατάσταση και
προώθηση των διαιτητών που συμμετείχαν στη προεκλογική περίοδο (Θυμηθείτετην αναφορά μας) την κάλυψη άλλων (Θυμηθείτε εδώ και εδώ) και τώρα με την απροκάλυπτη προώθηση του γυιου του
προέδρου της ΚΕΔ (και όχι μόνο) ως διαιτητή στα Εθνικά πρωταθλήματα (Δείτε εδώτους πίνακες ορισμών).
Βιώνουμε
πλέον μια πρωτόγνωρη κατάσταση που η
δυσχερής κατάσταση της Ομοσπονδίας και του αθλήματος θα έπρεπε να είναι αποτρεπτική
για τέτοιου είδους πρακτικές.
Η
μόλυνση από τον ιό της οικογενειοκρατίας
δείχνει να μην έχει τέλος, αφού έχει εξαπλωθεί σε ολόκληρο το άθλημα. Το βόλεμα, η συναλλαγή, όπως και ο
κατήφορος πλέον γίνονται όλο και περισσότερο εμφανή και αντιληπτά από όλους
μας. Υπάρχει κάτι που θα μπορέσει να σταθεί εμπόδιο σε αυτή την κατρακύλα;
