ΣΕ ΜΑΥΡΟ ΦΟΝΤΟ

Τον αγαπώ τον παραγιό μα δεν ξεχνώ πως έχω γιο

Η έλλειψη μέτρου τις περισσότερες φορές είναι πηγή και φορέας σοβαρών προβλημάτων ειδικά όταν συνδυάζεται με ευκαιριακή αξιολόγηση της πραγματικότητας και την διάθεση εκμετάλλευσης θέσεων ευθύνης.

Τα γεγονότα που ακολούθησαν την ανακοίνωσης της ΟΔΒΕ, η οποία εκδόθηκε κρίνοντας την απόφαση του αθλητικού δικαστή είχαν παρενέργειες και ήταν ένα μήνυμα με πολλούς αποδέκτες. Η ανακοίνωση υπαγορεύεται από μία εξωθεσμική και επικίνδυνη λογική ότι όλοι κρίνονται (και οι δικαστές) εκτός από τους διαιτητές και  δείχνει να στοχοποιεί ομάδες που αθωώθηκαν.

Ξεπερνώντας την υπόθεση της στοχοποίησης σωματείων, την παράλογη απαίτηση να μην κρίνονται οι διαιτητές ή καλύτερα να κατοχυρώσουν το αλάθητο, είχαμε από την ΚΕΔ, σε μία επίδειξη απροκάλυπτης και προκλητικής ρουσφετολογίας, χριστουγεννιάτικο μποναμά σε διαιτητή (κόρη του προέδρου της ΟΔΒΕ) που θεωρήθηκε θιγμένη από την μικρή τιμωρία παράγοντα σωματείου (Ολυμπιάδα Πατρών).

Το σωματείο τιμωρήθηκε με έγγραφη επίπληξη, για την ΟΔΒΕ όμως αυτό δεν αρκούσε, αφού ήθελαν μεγαλύτερη τιμωρία και έτσι ο πρόεδρος της ΚΕΔ/ΕΟΠΕ για να «χρυσώσει το χάπι» όρισε την συγκεκριμένη (όπου μέχρι πέρυσι ήταν σημειώτρια και επόπτης) δεύτερη διαιτητή σε αγώνα της Volleyleague γυναικών.

Το τρίγωνο εξουσίας (πρόεδρος  ΕΟΠΕ (πρώην διαιτητής) – ΚΕΔ (διορισμένη από τον πρόεδρο της ΕΟΠΕ - ΟΔΒΕ) μέσα από τέτοιες συνεργασίες όπως η χαριστική ή πρόωρη προώθηση διαιτητή, δημιουργεί υποχρεώσεις με ανταποδοτικότητα που εξασφαλίζουν την διαιώνιση και την παραμονή στην εξουσία αλλά ταυτόχρονα αποτελούν πλήγμα στην αξιοκρατία, στην αξιοπιστία, στην αξιοπρέπεια που αποτελούν προϋπόθεση για την διάσωση του αθλήματός μας που χρόνια τώρα (μας γυρίζει πολλά χρόνια πίσω αυτή η πρακτική) πληρώνει σε διάφορα επίπεδα τέτοιου είδους συναλλαγές.

Έτσι, η οικογενειοκρατία μετά από τους υπαλλήλους, τους ομοσπονδιακούς προπονητές και την επιλογή αθλητών και αθλητριών μεταφέρεται και στους διαιτητές. 

Η οικογενειοκρατία είναι μία βαθιά ριζωμένη κουλτούρα και αυτό φαίνεται σ' όλες τις εκφάνσεις λειτουργίας της Ομοσπονδίας, των συναλλαγών Ομοσπονδίας – ανθρώπων του βόλεϊ και όλων των υπολοίπων «σχέσεων».

Αλλοίμονο, σε όσους δεν έχουν πρόσβαση στην εξουσία. Είναι περισσότεροι, αλλά πρέπει να αποκτήσουν ενδιαφέρον και φωνή. Γιατί, η τιμωρία της αδιαφορίας για τα κοινά είναι να σε κυβερνούν κατώτεροι.

ΥΓ. Το επίπεδο των Ελλήνων διαιτητών είναι πολύ καλό. Οι καλές διαιτησίες εξασφαλίζουν αξιοπιστία και φερεγγυότητα στα πρωταθλήματα από την πλευρά της Διαιτησίας. Όταν συγκεκριμένες διαδικασίες καθορίζουν την επιμόρφωση και την εξέλιξη των διαιτητών, τότε το καλό επίπεδο της Διαιτησίας διατηρείται και βελτιώνεται περαιτέρω.

Όταν καταστρατηγείται η αξιοκρατία για να δοθούν κατευναστικά δωράκια ή για να προωθηθούν αρεστοί αλλά όχι ικανοί διαιτητές, τότε το επίπεδο πέφτει και υπάρχει κίνδυνος αποσταθεροποίησης της ποιότητας των διαιτησιών και της διαιτητικής αξιοπιστίας των πρωταθλημάτων.