Χωρίς
αρχές, χωρίς πυξίδα...
Οι
αναφορές μας στις Εθνικές ομάδες έχουν αφετηρία την πεποίθηση ότι μόνο μέσα από
την οργάνωση και την συγκρότηση αξιόμαχων ομάδων με σωστό προγραμματισμό και
σχεδιασμό μπορεί να έρθουν αποτελέσματα, να διασωθεί το κύρος τους και να
υπάρχει ελπίδα για το μέλλον.
Σήμερα
στο αντίποδα όλων αυτών μέσα από μια πρωτοφανή διαδικασία αξιολόγησης(;) αλλά
και ανεξήγητης προχειρότητας στην επιλογή των προσώπων, στην οργάνωση, στο
χρόνο και στον τρόπο προετοιμασίας αλλά και διαμόρφωσης των όρων προοπτικής,
διαφαίνεται μεγάλος και ορατός ο κίνδυνος ενός καταστροφικού αδιεξόδου.
Δημιουργούνται
παράλληλα μεγάλα και αναπάντητα ερωτήματα που αφορούν ολόκληρο το πλαίσιο των
Εθνικών Ομάδων (διοίκηση, προπονητές, αθλητές) για τους κινδύνους που
δημιουργεί η επί της ουσίας αδιάφορη και τυχοδιωκτική τακτική της διοίκησης της
ΕΟΠΕ και του Προέδρου της.
·Πως
γίνεται στην Εθνική Κορασίδων και όταν η ομάδα έχει υποχρεώσεις πρόκρισης
Πανευρωπαϊκού σε 40 ημέρες να ανταποκριθούν προπονητές με έδρα Αλεξανδρούπολη
και Άρτα; Πόσες συγκεντρωτικές προπονήσεις θα μπορέσουν να οργανώσουν, πως θα
γνωρίσουν τις αθλήτριες, πως θα εξετάσουν αν νέες αθλήτριες έχουν βελτιωθεί
ώστε να μπουν στην Εθνική ομάδα;
Στις μεγάλες
Ενώσεις της χώρας (Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη) διεξάγονται κάθε Σαββατοκύριακο
δεκάδες αγώνες κορασίδων. Πόσους από αυτούς θα παρακολουθήσουν οι νέοι
Ομοσπονδιακοί όταν η έδρα τους είναι εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά; Υποχρεωτικά θα
βαδίσουν στην πεπατημένη, επιλέγοντας
την προηγούμενη Εθνική Παγκορασίδων.
Μήπως
όμως, αυτή ακριβώς είναι η συνταγή; Επιλέγοντας προπονητές που με κάποιο τρόπο
ελέγχουμε και με τα χρονικά περιθώρια περιορισμένα να μην ανανεώνονται οι
επιλογές, να συνεχίσουν να παίζουν τα δικά μας παιδιά στις Εθνικές ομάδες, και
τα υπόλοιπα να αποτελούν, απλά, διάκοσμο για την διάκρισή τους. Και μόνο η
τοποθέτηση προπονητών, που έχουν εμφανείς δυσκολίες στην παρακολούθηση μεγάλου
μέρους των ενεργών αθλητριών ενώ οι αγωνιστικές υποχρεώσεις είναι πολύ κοντά,
δείχνει πόσο υποτιμά η Διοίκηση τη δυνατότητα των εκατοντάδων αθλητριών ηλικίας
Κορασίδων, του μαζικότερου τμήματος του Ελληνικού Βόλεϊ, να βελτιώνονται.
·Γιατί
στην Εθνική Εφήβων δε συνεχίστηκε η συνεργασία με τον προηγούμενο προπονητή,
παρότι είναι αποσπασμένος, όταν η ομάδα είχε κατακτήσει δύο βαλκανικά μετάλλια;
Κρίθηκε μη γόνιμη η δράση του; Τι κενά είχε; Θα καλυφθούν αυτά τα κενά από το
νέο προπονητή; Τοποθετήθηκε, δε,
προπονητής με επιεικώς αδύναμο βιογραφικό, με μοναδικό προσόν τη φιλική του σχέση με τον πρόεδρο και την καταγωγή
από τον Δήμο που ανέλαβε τις τελευταίες διοργανώσεις.
·Γιατί
στην Εθνική Παίδων συνεχίζει ο προπονητής με
μοναδικό προσόν πέραν της επιμονής του στις προπονήσεις «κεκλεισμένων των
θυρών» την προηγούμενη εμπορική σχέση του με τον πρόεδρο;
·Γιατί
στις Εθνικές ομάδες Παμπαίδων, Παίδων, Εφήβων τοποθετήθηκε γενικός βοηθός χωρίς καμία προπονητική προϋπηρεσία; Δεν
αποτελεί αυτό προσβολή προς τους προπονητές που μοχθούν καθημερινά να
βελτιώσουν, την εικόνα των αθλητών και
των ομάδων τους όταν βλέπουν κάποιοι χωρίς προπονητικά «ένσημα» να αποκτούν
εμπειρίες και εικόνες με έξοδα της Ελληνικής Ομοσπονδίας;
·Γιατί
στη μελλοντικώς συσταθείσα Εθνική ομάδα Νέων Γυναικών, που θα αποτελείται από
αθλήτριες Volleyleague, Pre
league και A2 κατηγορίας,
τοποθετήθηκε προπονητής που η μόνη του επαφή με γυναικείο βόλεϊ, εκτός από ένα
χρόνο σε τοπική κατηγορία, είναι η δραστηριοποίηση του στις στρατιωτικές
γυναικείες ομάδες; Και εδώ το μόνο
διαπιστευτήριο είναι η σχέση με τον πρόεδρο και η πρόσβαση σε πολιτικά γραφεία.
·Γιατί
στην Εθνική Νεανίδων τοποθετήθηκε προπονητής που το προηγούμενο καλοκαίρι είχε
κριθεί κατάλληλος από την ίδια διοίκηση για προπονητής στην Εθνική Ανδρών και
την Εθνική Νέων Ανδρών; Η εύκολη
μετακίνηση από το ανδρικό στο γυναικείο βόλεϊ δείχνει ότι η προπονητική
προσέγγιση είναι επιφανειακή, στηριζόμενη σε γενικές αρχές και δεν έχει την
ποιότητα και την εξειδικευμένη γνώση που
είναι απαραίτητη σε μία Εθνική ομάδα.
·Γιατί
στις εθνικές ομάδες Κορασίδων και Νεανίδων τοποθετήθηκε υπεύθυνος γυμναστής ο
οποίος δεν έχει καμία τέτοια σύγχρονη εξειδίκευση; Γυμναστής και προπονητής
είναι, βέβαια, ο άνθρωπος, αλλά δεν έχει γνώση των σύγχρονων μεθόδων
εκγύμνασης. Αφού δεν αξιολογήθηκε από τη
Διοίκηση ως ικανός να επιλεγεί ως προπονητής σε Εθνική ομάδα του χρυσώθηκε το
χάπι, προκειμένου να μην υπάρξουν αντιδράσεις από τον πολιτικό χώρο του. Με
αυτή τη λογική οι αθλήτριες θα έχουν έναν ακόμα προπονητή αλλά όχι έναν
εξειδικευμένο γυμναστή φυσικής κατάστασης όπως οφείλει να έχει μία Εθνική
ομάδα.
Οι
τοποθετήσεις έγιναν όχι μέσω αξιολόγησης και επιλογής των καλύτερων, αφού οι
θέσεις ποτέ δεν προκηρύχθηκαν δημόσια, ώστε να υπάρξουν ενδιαφερόμενοι
υποψήφιοι.
Οι τοποθετήσεις των νέων Ομοσπονδιακών έγιναν λόγω πολιτικών πιέσεων
(«τόσες διοργανώσεις κάνω, πάρε ένα
προπονητή δικό μου»), ενδοομοσπονδιακών συσχετισμών («βάλε ένα δικό μου, εγώ σε στήριξα», «μη πάμε τώρα κόντρα σε όλα, ένα
ρόλο θέλουμε», «ο σύνδεσμος σε στήριξε, πρέπει να ανταποδώσεις»),
προσωπικών σχέσεων του προέδρου («ψωμί
και αλάτι φάγαμε, κάνε με ομοσπονδιακό»).
Δυστυχώς
για το Ελληνικό βόλεϊ η λευκή επιταγή που λόγω του εκλογικού συστήματος δόθηκε
στον πρόεδρο της Ομοσπονδίας έφερε στα πράγματα ανθρώπους με υπερβολικές
επιδιώξεις που δε συμβαδίζουν με τις ικανότητες τους, για να ικανοποιήσουν
ανεκπλήρωτα όνειρα, χωρίς να υπάρχει κανενός είδους έλεγχος.
Το Διοικητικό
Συμβούλιο και οι επιτροπές δεν λειτουργούν και δεν ενημερώνονται και τα μέλη
τους παραμένουν μέλη για να έχουν την ψευδαίσθηση της εξουσίας, ξεχνώντας ότι
οι ευθύνες τους είναι ίσες με αυτών που αποφασίζουν.
Προπονητές,
που οι περισσότεροι από αυτούς, δεν είχαν αναγνώριση στο χώρο του αθλήματος
προσκολλούμενοι στην εξουσία προσπαθούν να ικανοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους.
Θα κάνουν μόνο τα χατίρια της εξουσίας, θα
κάνουν τις Εθνικές ομάδες παιδομαζώματα, θα καλούν σε συγκεντρωτικές
προπονήσεις, τάχα προπονήσεις Προεθνικών ομάδων, όσους προστάζουν τα προς
εξυπηρέτηση συμφέροντα.
Με
την τακτική και τεκμηριωμένη αρθρογραφία μας φροντίζουμε να αποφεύγουμε τον
εύκολο δρόμο των συνθηματολογικών προσεγγίσεων, των ύβρεων, της μικροπολιτικής.
Με στοιχεία που πηγάζουν από την γνώση του χώρου, με αιτιολογημένη
επιχειρηματολογία θέτουμε ερωτήματα όχι τόσο για να δικαιωθεί η κριτική μας,
αυτό είναι κάτι που εύκολα μπορεί να το προβλέψει και να το συμπεράνει κανείς
γνωρίζοντας τα πρόσωπα και την διαδρομή τους.
Οι
δικές μας τοποθετήσεις που κάποιες φορές γίνονται με την μορφή ερωτημάτων,
ξεκινούν από την πρόθεση και την διάθεση η κριτική μας να είναι ανάχωμα στην
υποβάθμιση, στην απαξίωση και στα συμφέροντα.
Ο
μοναδικός μας στόχος είναι να περισώσουμε το άθλημα από την λαίλαπα της
χειρότερης διοίκησης στην ιστορία του. Δεν περιμένουμε με την κριτική μας, να
αλλάξουν οι άνθρωποι ούτε η πολιτική τους.
Η προσπάθειά μας είναι μέσα από τις
αποκαλύψεις και την ενημέρωση να σταθούμε εμπόδιο στην ελεύθερη πτώση των
Εθνικών ομάδων και του Ελληνικού βόλεϊ, στην απροκάλυπτη κατάλυση κάθε έννοιας
αξιοκρατίας, στην αναγωγή της συναλλαγής ως συστατικό στοιχείο πολιτικής
αξιολόγησης και ανάδειξης.
Για αυτό τον
λόγο, η ενημέρωση και η ενεργοποίηση όλων των ανθρώπων του βόλεϊ, είναι ίσως ο μοναδικός
τρόπος για να αντιμετωπίσουμε αυτήν την πρωτόγνωρη παρακμή που καθημερινά
βιώνουμε. Και αυτό είναι στο χέρι μας αν πραγματικά ενδιαφερόμαστε και πονάμε
για την σημερινή κατάντια.
