Η ευημερία των αριθμών...
Σε
ένα επικοινωνιακό και προπαγανδιστικό τέχνασμα φαίνεται ότι έχει επιδοθεί η
ηγεσία της ΕΟΠΕ, με το άκρως ευαίσθητο θέμα της ανάπτυξης και των κλιμακίων. Με
σχεδόν καθημερινά στοχευόμενα δημοσιεύματα εβδομαδιαίων προσκλήσεων και
παρουσίασης φωτογραφιών με την ευκαιρία των προπονήσεων, προβάλλεται η
διαδικασία της συγκρότησης των προεθνικών ομάδων (τι βαρύγδουπος τίτλος!).
Στο
διάστημα από 4-16 Νοεμβρίου εξαγγέλθηκαν προπονήσεις σε διάφορα σημεία της
χώρας στις οποίες κλήθηκαν 220 αθλήτριες των ονομαζόμενων Προεθνικών Ομάδων
(αρκεί μία καταμέτρηση από τις αναρτήσεις του Τομέα Ανάπτυξης για να το
διαπιστώσει κάποιος).
Όταν
ένα παιδί καλείται στην Προεθνική ομάδα, με όρους κοινής λογικής,
αντιλαμβάνεται ότι με λίγη προσπάθεια ή λίγη υποστήριξη θα κληθεί και στην
Εθνική ομάδα. Δεν αντιλαμβάνονται, παιδιά και γονείς, την έννοια της
διευρυμένης Προεθνικής ομάδας όπως την εμπνεύστηκαν οι υπεύθυνοι της ΕΟΠΕ.
Η
Διοίκηση της ΕΟΠΕ αφού επέλεξε ως ΠΟΠ προπονητές των οποίων η άλλη
δραστηριότητα είναι διοργανωτές ιδιωτικών camp
προπόνησης ή ιδιωτικών τουρνουά τους πρόσφερε την έννοια της Προεθνικής ομάδας
ως διαφημιστικό ατού. Όταν οι Περιφερειακοί προπονητές που επελέγησαν είναι
στελέχη σε camp πως μπορούν να τύχουν εμπιστοσύνης από αθλητές και
γονείς;
Ο
περιφερειακός προπονητής και ο Ομοσπονδιακός προπονητής πρέπει να είναι
ταυτισμένος στη συνείδηση των αγωνιζομένων αλλά και των γονέων τους, εφόσον
είναι ανήλικοι, με την ακριβοδίκαιη κρίση. Ο προπονητής ή το στέλεχος ενός camp είναι ταυτισμένος με την μεροληπτική κρίση υπέρ των
πελατών του ή των υποψηφίων πελατών του.
Η
απουσία πολιτικής και στρατηγικής έχει αναδείξει την προβολή των συμμετασχόντων
και τις φωτογραφίες ως το μοναδικό αντίβαρό της. Δίνεται έτσι η λαθεμένη
εντύπωση και η ψευδαίσθηση πολλαπλών δράσεων σε όλη την Ελλάδα, παρουσιάζοντας
προεθνικές ομάδες εκατοντάδων αθλητών και αθλητριών, αποκρύπτοντας τι
πραγματικά σημαίνει αυτή η διαδικασία επιλογής, πού στοχεύει, ποιούς
εκμεταλλεύεται και ποιους οιονεί εξαπατά και αντίστοιχα ποιοί θα αποκομίσουν
κέρδος από το εμπόριο ελπίδας στις οικογένειες των παιδιών.
Η
ΕΟΠΕ αρνήθηκε στη πράξη, να αποτελεί τον θεματοφύλακα της φερεγγυότητας, της
ορθής κρίσης, και ταυτόχρονα τον μοναδικό αξιόπιστο φορέα διασφάλισης δίκαιων
επιλογών, με σταθερές παραμέτρους προπονητικής επάρκειας και κατεύθυνσης.
Τα
ερωτήματα που προκύπτουν είναι αμείλικτα. Υπάρχει κεντρικός προπονητικός
σχεδιασμός; Ποιος είναι ο υπεύθυνος να καθοδηγήσει τους προπονητές; Ποιος θα
είναι υπεύθυνος για την προπόνηση των παιδιών που θα επιλεγούν; Υπάρχει
τεχνικός υπεύθυνος συντονιστής ή ανευθυνουπεύθυνοι συντονιστές των ΠΟΠ ανά
περιφέρεια.
Τι
ρόλο έχει ο Τεχνικός υπεύθυνος Ανάπτυξης κ. Χαριτωνίδης; Ποιες κατευθύνσεις
δίνει; Πως δίνει τις κατευθύνσεις; Τι ρόλο έχει ο Υπεύθυνος ανάπτυξης Βορείου
Ελλάδας (προσοχή… όχι τεχνικός υπεύθυνος) κ. ΜΠΑμπης ΚΑΡασαρλίδης; Γιατί δεν
υπάρχει Υπεύθυνος Ανάπτυξης Νοτίου Ελλάδας; Πως μπορεί να πραγματοποιηθεί προπόνηση διάρκειας 90’ όταν καλούνται 26 άτομα ή 24 άτομα ή 22 άτομα;
Είναι δυνατόν ένας ΠΟΠ να καλεί όλους τους αθλητές της ομάδας του; Τι αντικείμενο
έχει μία τέτοια προπόνηση; Τι κατευθύνσεις θα έχουν οι ΠΟΠ για την
πραγματοποίηση προπονήσεων στις διακοπές των Χριστουγέννων στα κλιμάκια τους;
Θα καλύψουν το πιθανό κενό λειτουργίας των Σωματείων και τη διακοπή των πρωταθλημάτων;
Θα εκμεταλλευθούν τις σχολικές αργίες ώστε να αφιερώσουν χρόνο στα ταλαντούχα
παιδιά;
Με
τα νέα δεδομένα, η ΕΟΠΕ έταξε τον εαυτό της να δημιουργεί τους όρους εμπορικής
και συναισθηματικής εκμετάλλευσης ενός μεγάλου αριθμού παιδιών (και των
οικογενειών τους), που θα οδηγηθούν στα Χριστουγεννιάτικα camps (και μετέπειτα στα θερινά) στην προσπάθεια
αναζήτησης της εξειδικευμένης δουλειάς και της ελπίδας που κάποιοι τόσο
επιπόλαια τους δημιούργησαν.
Δεν
θέλουμε να πιστέψουμε ότι αυτό ήταν μια συνειδητή επιλογή. Αλλά και αν δεν
ήταν, πόση σημασία μπορεί να έχει στην πράξη αυτό, όταν η μικροπολιτική, η
εκδούλευση σε σωματεία και οικογένειες μπορεί να μοιάζει ακίνδυνη αλλά οι
παρενέργειές της είναι επώδυνες για τα περισσότερα πρόσωπα που αφορά αυτή η
διαδικασία και τόσο καταστροφικές για το Ελληνικό Βόλεϊ;
Γιατί
χωρίς κριτήρια επιλογής και ενσωμάτωσης σε συγκεκριμένο στρατηγικό πλάνο
ανάπτυξης, όλα αυτά αποτελούν την εικόνα μιας γραφικής διοίκησης που έχει χάσει
προ πολλού το μέτρο και τον στόχο.
Τα
σωματεία και οι μικροί αθλητές αυτή την φορά, είναι τα θύματα της ημιμάθειας
και της ευκαιριακής δράσης.
