Η
ΕΟΠΕ με ποιού το μέρος είναι;
Η
συνάντηση του υφυπουργού Αθλητισμού Γιώργου Βασιλειάδη με τους προέδρους, της
ΕΣΑΠ, του ΠΑΣΑΠ και της ΕΟΠΕ, για το θέμα του αριθμού των ξένων αθλητών που θα
αγωνίζονται στο πρωτάθλημα της volley league έληξε χωρίς προς το παρών να δοθεί λύση.
Η
συνάντηση δημιουργεί απορίες και ερωτηματικά κυρίως από την αντικειμενική
αδυναμία οι φορείς του αθλήματος να αντιληφθούν ότι αυτό που τους ενώνει είναι
το συμφέρον του αθλήματος που υπηρετούν και αυτό περνάει μόνο μέσα από τις
διακρίσεις των Εθνικών ομάδων.
Πρώτα από όλους η ΕΟΠΕ ως υπερκείμενη αρχή, που
έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο όχι μόνο για τον αριθμό των ξένων αλλά
για την ανάπτυξη του αθλήματος και την πορεία των Εθνικών ομάδων.
Δυστυχώς
όμως με την τακτική που μέχρι σήμερα ακολούθησε, (έχουμε αναφερθεί σε
προηγούμενα δημοσιεύματα) επέλεξε αντί να δρομολογήσει την λύση, μέσα από ένα
ειλικρινή διάλογο σε βάθος χρόνου, να είναι μέρος του προβλήματος, συναινώντας
στην παραβίαση της υπάρχουσας συμφωνίας για τους ξένους και άκαιρα, αποσπασματικά
και ευκαιριακά έφερε τα πράγματα μέχρι εδώ.
Και
αφού οδηγηθήκαμε σε αδιέξοδο λόγω της
ανικανότητας να τα διαχειριστεί και να τα καθοδηγήσει, έπραξε αυτό που οι άλλες
Ομοσπονδίες σιχαίνονται όπως «ο διάολος το λιβάνι».
Να
νομιμοποιήσουν την παρουσία του υπουργού στα εσωτερικά του βόλεϊ, για να δώσει
αυτός την λύση, παραβιάζοντας την αρχή του αυτοδιοίκητου του αθλήματος. (Θυμηθείτε
την ΕΠΟ ή τον Γιώργο Βασιλακόπουλο σε ανάλογη περίπτωση).
Αλλά
ας μην σταθούμε ούτε σε αυτό. Έχουμε αποδεχθεί την ανικανότητα του προέδρου και
εφόσον πρέπει να δοθεί μια λύση και δεν μπορεί η ΕΟΠΕ να την δώσει, ας την δώσει τουλάχιστον ο
υπουργός (Στην Β Πειραιά άλλωστε θα πολιτευθεί και θέλει να έχει και αυτός
ερείσματα).
Το
πρόβλημα όμως παραμένει σοβαρό και άλυτο, ανεξάρτητο της συμφωνίας που προφανώς
θα υπάρξει. Γιατί το ερώτημα που παραμένει είναι, αν με την αύξηση του αριθμού
των ξένων μπορεί να στηριχθεί το άθλημα ξεκινώντας από τις υποδομές και
φτάνοντας στις Εθνικές ομάδες.
Ποιά
είναι η πρόταση της επιτροπής ανάπτυξης της ΕΟΠΕ για το συγκεκριμένο θέμα; Την άποψή
της την έχει λάβει υπόψη ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας;
Είναι
δεδομένο ότι η απάντηση σε τέτοια ερωτήματα, που έχουν καθοριστική σημασία για
το μέλλον του Ελληνικού βόλεϊ, δεν μπορεί να είναι οπαδική, (και να αφορά
μία δύο ομάδες) ούτε συντεχνιακή, βλέποντας
το δέντρο και χάνοντας το δάσος, δεν μπορεί να είναι συνδικαλιστική γιατί
αποδυναμώνεται, όπως επίσης δεν μπορεί να στηρίζεται στην επίκληση της
Ευρωπαϊκής νομοθεσίας.
Το
ερώτημα που πρέπει να απασχολεί την ηγεσία ενός αθλήματος είναι αν η διεύρυνση
του αριθμού των ξένων, που προτείνει σαν συμβιβαστική λύση η ΕΟΠΕ, δράσει
θετικά στον ήδη συρρικνωμένο αριθμό αθλητών του ανδρικού βόλεϊ και αν τα
ταλέντα που ήδη υπάρχουν, είναι σκόπιμο να μένουν στον πάγκο δίνοντας την θέση
τους σε αμφιβόλου αξίας ξένους αθλητές;
Και
το αμέσως επόμενο ερώτημα, είναι αν η Ομοσπονδία έχει συνειδητοποιήσει το
μέγεθος του προβλήματος και της κατάστασης που βρίσκεται το ελληνικό βόλεϊ
(μετά την τελευταία κατρακύλα στην διεθνή κατάταξη) και γνωρίζει τα βήματα που
απαιτούνται και τη μεθοδολογία που πρέπει να εφαρμόσει.
Η
επέτειος των 30 χρόνων από την 3η θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Γάνδης,
αποτέλεσε μια ευκαιρία να επισημανθούν οι παθογένειες και να αναπτυχθεί ένας
προβληματισμός για το τι είχε συμβεί εκείνη την εποχή και τι σήμερα πρέπει να
γίνει.
Από
ότι φαίνεται μόνο στην ΕΟΠΕ αδυνατούν να κατανοήσουν ότι μεσοπέλαγα αρμενίζουν,
μένοντας αδιάφοροι στη επερχόμενη
καταστροφή. Δεν αντιλαμβάνονται ότι άλλες αναπτυγμένες χώρες επανατοποθετούνται
όταν οι εξελίξεις το απαιτούν.
Ο
πρόεδρος της Ιταλικής Ομοσπονδίας μόλις χθες ανακοίνωσε την μείωση του αριθμού
των ξένων αθλητριών στην Α1 και Α2 Κατηγορία γυναικών λόγω της αποτυχίας της Εθνικής
Ομάδας.
Εμείς
εδώ σε τόσο επικίνδυνα άσχετους έχουμε εναποθέσει τις τύχες του αθλήματος;
Έχουν χάσει τα αυγά και τα καλάθια ή εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία;
