Χωρίς…
Λίγα
εικοσιτετράωρα πριν την έναρξη του πρωταθλήματος της Α1 Εθνικής κατηγορίας
Γυναικών, στον κόσμο του αθλήματος δυστυχώς
δημιουργούνται έντονα συναισθήματα θλίψης, απογοήτευσης και μελαγχολίας.
Η
απουσία του Παναθηναϊκού για πρώτη φορά στην ιστορία των πρωταθλημάτων (πριν
και μετά την δημιουργία της Α1 Εθνικής κατηγορίας), της ομάδας με τα περισσότερα
πρωταθλήματα και κύπελλα, που ταύτισε το όνομά της με την ύπαρξη του γυναικείου
βόλεϊ, αφού αποτελούσε μια σημαντική και ξεχωριστή παρουσία και παράμετρο στην
δυναμική του πρωταθλήματος.
Η
ομάδα του βόλεϊ των γυναικών δεν δήλωσε συμμετοχή στο φετινό πρωτάθλημα. Η ΕΟΠΕ αντί να σταθεί αρωγός στην προσπάθεια
της διοίκησης του Παναθηναϊκού για εξεύρεση λύσης έστω και την ύστατη ώρα (όπως
πράττει για την ανδρική ομάδα ο Παντελής Ταρνατώρος και η Λίγκα των ανδρών) δε
συμμερίστηκε το πρόβλημα.
Αρνήθηκε
ακόμη και μίας εβδομάδας χρόνο, ώστε να εξαντλήσει και την τελευταία δυνατότητα
συμμετοχής. Προφανώς δεν έπρεπε να μείνει μόνο σε αυτό.
Όφειλε
να είχε συμβολή και πρωταγωνιστική παρουσία για να διαμορφώσει και να επιτύχει
την συμμετοχή του Παναθηναϊκού στο
πρωτάθλημα.
Για
άλλη μια φορά στάθηκε «ανίκανος» να αντιληφθεί
ότι η παρουσία και η δυνατότητα ανταγωνισμού των μεγάλων παραδοσιακών
Συλλόγων δίνουν στα πρωταθλήματα την αίγλη, την προβολή και την εμπορική
αξία που έχουν ανάγκη.
Συνεχίζοντας
από αδυναμία και ανεπάρκεια, θέλησε σε ένα «κουτσουρεμένο» (με δική του
απόφαση) πρωτάθλημα να περισώσει την παραπέρα συρρίκνωσή του, παραβιάζοντας
κανονισμούς και εγκυκλίους (έχουμε αναφερθεί σχετικά σε προηγούμενα
δημοσιεύματα).
Η
αυτογελοιοποίηση όμως του προέδρου της ΕΟΠΕ, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο αφού
αθλήτριες μετά από τις καραμπόλες και τις μετεγγραφές επί μετεγγραφών, αποσύρονται από την ενεργό δράση για την
φετινή χρονιά, από τις ομάδες στις οποίες
παρατύπως κατοχυρώθηκαν.
Οι
υπόλοιποι, αυτόπτες μάρτυρες της κατρακύλας και της απάθειας μένουμε άφωνοι,
απαριθμώντας και πάλι από την αρχή το πως χειροτερεύουν τα πράγματα για δεύτερη
χρόνια στην Α1 Εθνική κατηγορία γυναικών.
-Χωρίς
τον Παναθηναϊκό και με 11 ομάδες
-Χωρίς
τηλεόραση
-Χωρίς
event παρουσίασης, επικοινωνία και προβολή
-Χωρίς
μέγα χορηγό, μικρούς χορηγούς και υποστηρικτές
-Χωρίς
αξιοπιστία και προστασία του «προϊόντος
-Χωρίς
τήρηση των κανονισμών και των νόμων
-Χωρίς
ιδέα για την αξία του «ευ αγωνίζεσθαι
-Χωρίς
σεβασμό στην προσπάθεια και στα χρήματα των ανθρώπων και των ομάδων
-Χωρίς
καμία διοικητική εμπειρία, γνώση της κατηγορίας αλλά και του αθλήματος
-Χωρίς
σπουδή και διάθεση για αυτό που ανέλαβαν να υπηρετούν
-Χωρίς
αιδώ, χωρίς συνέχεια και συνέπεια στις επιλογές
-Χωρίς
πυξίδα, προσανατολισμό και κατεύθυνση
-Χωρίς
αρχή και τέλος, ημιμαθείς, επιρρεπείς διευκολυντές και πρόθυμοι διεκπεραιωτές
και για αυτό πραγματικά «επικίνδυνοι».
