ΟΤΑΝ Η ΑΠΟΡΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ

Αποδείξεις δικαίωσης

Έχει καταντήσει μονότονο να επαναλαμβάνουμε ότι σε κάθε θέμα ή ενότητα θεμάτων που αφορά τα πεπραγμένα της σημερινής διοίκησης της ΕΟΠΕ καθημερινά δικαιωνόμαστε.

Η δικαίωσή μας δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της πρακτικής τους αλλά και της κριτικής μας που δεν είναι στείρα και ευκαιριακή αλλά γίνεται με αρχές, θέσεις και προτάσεις.

Η αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις είναι το συναίσθημα λύπης που προκαλεί η δικαίωσή μας μετά το τέλος του σήριαλ των εκλογών της ΕΟΕ (Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή) αφού το τελικό τους αποτέλεσμα με την οριστική επανεκλογή του Σπύρου Καπράλου, ήταν ένα ηχηρό ράπισμα στον πρόεδρο της ΕΟΠΕ και στην πρακτική της αποχής που ακολούθησε κατά την πρώτη εκλογή.

Η επανάληψη της ψηφοφορίας που η δικαιοσύνη αποφάσισε και επειδή οι συσχετισμοί ήταν ξεκάθαροι, είχε μοναδικό υποψήφιο και μεγάλο νικητή τον Σπύρο Καπράλο.

Η συγκρότηση των επιτροπών και η παντελής απουσία της ΕΟΠΕ και του προέδρου της από αυτές, είναι αποτέλεσμα της εμπλοκής του σε παιγνίδια μηχανισμών. Αυτή είναι η μοίρα των παρατρεχάμενων. Το κακό είναι ότι το τίμημα το πλήρωσε το βόλεϊ. Αν ενδιαφέρει κανέναν αυτό.

Διαβάστε την δικαίωσή μας:

Άνθρωποι και ανθρωπάκια  7/2/2017

Όταν το κουβάρι ξετυλίγεται 10/2/17

Και σε αυτή την περίπτωση τα συμπεράσματα δικά σας...

ΥΓ. Μετά την απαξίωση της Ομοσπονδίας των δύο Ολυμπιακών αθλημάτων ο πρόεδρος θα παραιτηθεί και θα αναλάβει ο αναπληρωτής του, κ Μελισσουργος, ως συνέχεια του προεκλογικού σεναρίου και της συναλλαγής;

Ως πράξη είναι ενδεικτική του πραγματικού ενδιαφέροντος κάποιων ανθρώπων και πως στις εκλογές όλα μπήκαν σε μια ζυγαριά δούναι και λαβείν για την «καρέκλα».

Η παραίτηση υποβαθμίζει την συμμετοχή όταν γίνεται λόγω αυτών των διεργασιών. Ως αποτέλεσμα όμως αν αυτό συμβεί-για να είμαστε δίκαιοι -είναι προτιμότερο από την γραφική εκδοχή που εκφράζει σήμερα η παρουσία (;) του Γιώργου Καραμπέτσου στην ΕΟΕ.