Στο
μπόι του Γιώργου Καραμπέτσου και του Χρήστου Σύλλα έφτασε το πρωτάθλημα της Α1
Εθνικής Κατηγορίας Γυναικών. Χωρίς καμία διάθεση εύκολων χαρακτηρισμών για την
προκλητική ανυπαρξία διοικητικής μέριμνας και δημιουργικής ικανότητας, κάνουμε
την αποτίμηση της νέας πραγματικότητας.
Για
δεύτερη χρονιά χωρίς τηλεόραση, χωρίς παρουσίαση και προβολή, ο πρόεδρος της
ΕΟΠΕ καταδίκασε το κορυφαίο και ομορφότερο πρωτάθλημα που έχει την ευθύνη διοργάνωσης η ΕΟΠΕ, να γίνει
μεταξύ γνωστών, συγγενών και φίλων.
Μετά
την διάλυση των Εθνικών ομάδων (κατακόρυφη πτώση Ανδρών, περιφερόμενοι προπονητές
στις Γυναίκες) την παραβίαση κάθε έννοιας δεοντολογίας και αξιοκρατίας στην
επιλογή συνεργασιών και συνεργατών, την απουσία σχεδίου ανάπτυξης σε συνδυασμό
με την εγκατάλειψη του μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενου, η διάλυση βρίσκεται προ των
πυλών.
Με
την διαφαινόμενη απομάκρυνση του βόλεϊ από τα σχολεία, την εγκατάλειψη του
προγράμματος "παίζω βόλεϊ", και πάνω από όλα αυτά, μια διοίκηση όπου
η γραφικότητα και η μικροπολιτική (η
λογική του τάζω και απειλώ) αποτελούν την κυρίαρχη εικόνα της σήμερα στο βόλεϊ.
Αν
σε αυτά που συμβαίνουν με ευθύνη της,
προστεθεί η απώλεια του μοναδικού μεγάλου χορηγού (εταιρεία Stoiximan- €100.000
το χρόνο), η διάλυση του γραφείου Marketing είναι μαθηματικά βέβαιο που οδηγούμαστε.
Όταν
μάλιστα, η δημιουργία νέου γραφείου αποτελείτε από "μακιγιέρ
δημοσιογράφους" και
"ψωνισμένους παράγοντες" που ενώ δεν κατέχουν την ειδική γνώση, με
την παρουσία τους μοιάζει σαν να θεωρούν
την θητεία τους στη Ομοσπονδία ως ευκαιρία δημιουργίας βιογραφικού.
Αν
προσθέσουμε τις μετεγγραφές "μαϊμού", τις θερινές διακοπές
συνδυασμένες με το πρωτάθλημα beach volley κ.ο.κ., τότε εύκολα γίνεται
αντιληπτό "τις πταιει". Τι να πρωτοθυμηθεί, τι να πρωτοθαυμάσει και
τι να πει κανείς, αναλογιζόμενος αυτήν την απίθανη ομάδα που βρίσκεται στο
τιμόνι της ΕΟΠΕ, ευκαιρίας δοθείσης από την έναρξη των πρωταθλημάτων.
Συγκεκριμένα:
Δημιουργήθηκε pre league στις γυναίκες και σωστά (παρότι δεν υπάρχει λίγκα)
ενώ (κακώς) δεν δημιουργήθηκε στους
άνδρες (όπου είχαμε λίγκα). Τώρα ο
Γιώργος Καραμπέτσος ανακοινώνει τον προβληματισμό του (!) για τη διάρθρωση των
πρωταθλημάτων και θέλει 8-10 ομάδες σε κάθε κατηγορία. Και ποια η συνέχεια μετά
από αυτό;
Στην
νέα κατηγορία (pre league) τα σωματεία
επένδυσαν φτιάχνοντας φιλόδοξες ομάδες, ισχυρότερες από την πλειοψηφία των
ομάδων της Α1 εθνικής κατηγορίας Γυναικών. Και η ΕΟΠΕ πως αντιμετώπισε όλη αυτή
την προσπάθεια;
Απλά
την αγνόησε, όπως έπραξε και για την Α1. Ίσως γιατί σε αυτή την μορφή και σε
αυτό το βαθμό ανικανότητας που φαίνεται
ότι βρίσκονται, δεν υπάρχει ούτε στοιχειώδης αντίληψη, ούτε αξιολόγηση, ούτε
διαβάθμιση κρίσης και επάρκεια γνώσης.
Αλλά
και στους άνδρες, που δεν δημιουργήθηκε pre league, ανάλογα δεν αντιμετωπίστηκε συνολικά το βόλεϊ ανδρών
από την ΕΟΠΕ; Επέλεξαν για άλλη μια φορά να παραμείνουν θεατές της καθημερινής συρρίκνωσής του.
Επι
της ουσίας σφυρίζοντας αδιάφορα,
έκανε μόνο το ρουσφέτι με την αύξηση του αριθμού των ξένων και τον περαιτέρω
περιορισμό της συμμετοχής των αθλητών με δικαίωμα συμμετοχής στην Εθνική ομάδα,
αφού ο Γιώργος Καραμπέτσος χωρίς να
γνωρίζει τι ποιεί, φροντίζει να δηλώνει πάντα
την πίστη του, ως γνήσιος "υποτακτικός" και "αχυράνθρωπος".
Δεν
αποτέλεσε η κατάσταση που επικρατεί, αιτία και αφορμή προβληματισμού,
ανταλλαγής απόψεων και αναζήτησης
λύσεων. Η προσέγγιση και σε αυτό το επίπεδο ήταν ρουσφετολογική.
Μακάρι βέβαια το πρόβλημα του βόλεϊ των ανδρών να
λυνόταν με την λογική των εξυπηρετήσεων και να καθοριζόταν, με βάση το ποιος
θα πάρει το πρωτάθλημα ελέω ξένων. Τα πράγματα θα ήταν πρακτικά εύκολα και απλά.
Με
την διεύρυνση όμως του αριθμού των ξένων
και την υποβάθμιση και απαξίωση κάθε
φιλόδοξης προσπάθειας που αυτή προκαλεί στην ανάπτυξη του αθλήματος, στην ουσία
χαμηλώνει ο πήχης και το βόλεϊ θα μικραίνει.
Γιατί ο σημαντικότερος λόγος είναι ότι με την νέα
πραγματικότητα , μειώνονται τα κίνητρα των νεαρών αθλητών, αξιοποίησης των
ταλέντων και κατ’ επέκταση ενίσχυσης των Εθνικών ομάδων..
Είναι
τόσο δύσκολο να το καταλάβουν οι έχοντες την ευθύνη του αθλήματος; Μπορεί να
βλέπουν μόνο την βιτρίνα και να χάνουν το οικοδόμημα; Το μόνο παρήγορο είναι
ότι ζούμε με όλα αυτά, το τέλος των
φρούδων ελπίδων και προσδοκιών και των τελευταίων αφελών πού έκαναν την ανάγκη
τους ελπίδα.
Πλέον και οι ψευδαισθήσεις έλαβαν τέλος για τον πρόεδρο των μεγάλων
υποσχέσεων και ψεμάτων. Αφού συνειδητά ψευδόμενος εξαπάτησε τα σωματεία ότι θα
έφερνε €1.000.000, ότι θα μείωνε τα παράβολα που τελικά αύξησε, ότι είχε πρόγραμμα δράσης και προοπτικής, δυστυχώς
αποδείχτηκε ότι όλα ήταν μια φούσκα, ένα ψέμα
και αυτός, ένα πιόνι, μία καρικατούρα
των δύσκολων και πονηρών ημερών μας.
Έτσι
αντί ο ίδιος να είναι πόλος συσπείρωσης και ανάπτυξης του αθλήματος αλλά και
πρωτοπορία χάραξης νέων δρόμων, εμπνευστής και καθοδηγητής του, έταξε τον εαυτό
του να αποτελεί, μια παρωδία, μια κακή τύχη και στιγμή, ένα κλασσικό παράδειγμα προς αποφυγήν για ένα άθλημα
που έχει χάσει τον προσανατολισμό και
πασχίζει να ξαναβρεί τα "πατήματά" του.
