Πρωταθλήματα
κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν...
Η περίπτωση της διοίκησης της ΕΟΠΕ, αποτελεί
μοναδικό παράδειγμα απάθειας που μοιάζει να προέρχεται είτε από άγνοια είτε από
ακατανόητη και υπερβολική σιγουριά, αφού με την παθητική στάση της εναποθέτει
τις ελπίδες αλλά και την λειτουργία της, στον παράγοντα τύχη.
Ακολουθώντας την βούληση των αδαών και των ανθρώπων
που δεν κατέχουν τη γνώση και την θεωρητική κατάρτιση μένει αποσβολωμένη και
έκπληκτη, αφού στην πράξη αδυνατεί να ερμηνεύσει την διαλεκτική σχέση αιτίου-
αποτελέσματος, αλλά και το όραμα που συμπυκνώνει μια πρόταση προοπτικής με τα
αναγκαία βήματα που απαιτούνται ,σχηματοποιούν την δράση και δρομολογούν τη
λύση.
Ο αποτελεσματικός τρόπος παρέμβασης και δράσης μιας
διοίκησης που έχει τάξει τον εαυτό της να κατευθύνει και να καθοδηγεί το
άθλημα, (αφού αυτός είναι ο θεσμικός της ρόλος) δεν είναι σίγουρα, να
παραμείνει θεατής των εξελίξεων. Δεν μπορεί να αρκείται, περιμένοντας να δει
πως θα κατασταλάξουν τα πράγματα, που θα κάτσει η μπίλια, αποδεχόμενη
μοιρολατρικά το επερχόμενο τέλος. Η λειτουργία της δεν πρέπει να αναλώνεται
στην τηλεφωνική επικοινωνία και στη λογική της μικροεξυπηρέτησης.
Όταν η διοίκηση έχει επάρκεια προφανώς δεν κάθεται
με σταυρωμένα χέρια, παίρνει πρωτοβουλίες, αναγνωρίζει και αντιμετωπίζει τα
προβλήματα, στηρίζει τις ομάδες, συμβάλλει και αυτή ως διοίκηση στην εξεύρεση
λύσης, θωρακίζει τα πρωταθλήματα με χορηγικές επιλογές, ενδιαφέρεται για το
κόστος μετακίνησης των ομάδων εξαντλώντας όλες τις πιθανότητες και αξιοποιώντας
όλες τις δυνατότητες κλπ.
Η άλλη περίπτωση, αυτή που βιώνουμε σήμερα, είναι να
κρυφτείς πίσω από το πρόβλημα και αντί να γίνεις μέρος της λύσης, να αρκεστείς
σε ευχολόγια και προφανείς κενολογίες.
Στην περίπτωση αυτή, δημιουργείται αλαλούμ και οι
αλλοπρόσαλλες και απρόβλεπτες ανακατατάξεις που προκύπτουν στα πρωταθλήματα, στις
Εθνικές κατηγορίες και στους ομίλους, φτάνουν στο σημείο και δημιουργούν
τέτοιου μεγέθους αδιέξοδο, ώστε οποιαδήποτε απόφαση να θεωρείται αδύναμη και
έωλη, εφόσον γίνεται σε χρόνο και με τρόπο αντικειμενικά ανακόλουθο και
διάτρητο.
Το πρόβλημα στα πρωταθλήματα ξεκίνησε από την στάση
αναμονής, που επέλεξε να ακολουθήσει η διοίκηση της ΕΟΠΕ, για να αποφύγει
πιθανή φθορά και λόγω απουσίας συγκεκριμένου σκεπτικού άφησε τα πράγματα να
εξελιχθούν «προσευχόμενη» να πάνε όλα καλά.
Η δυσαρμονία ξεκίνησε με την δημιουργία της Pre
league μόνο στις γυναίκες, αρνούμενη την εφαρμογή της στους άνδρες (παρότι το
αρχικό πλάνο της προηγούμενης διοίκησης αυτούς είχε αφετηρία).
Έτσι οδηγηθήκαμε στη δήλωση 10 ομάδων αντί 12 και
σύμφωνα με την ΕΟΠΕ, αυτός ήταν ο λόγος που δεν υλοποιήθηκε η σύσταση της
κατηγορίας, αφού δεν προβλεπόταν.
Σήμερα όμως το πρόβλημα μεταφέρθηκε στην Α1 Εθνική
κατηγορία γυναικών όπου όπως φαίνεται, το καλύτερο πρωτάθλημα που έχει στην
ευθύνη της η ΕΟΠΕ θα διεξαχθεί με 10 ομάδες.
Με την απόσυρση αρχικά του Παναθηναϊκού (του
αρνήθηκαν επίσημη παράταση ολίγων ημερών στην προσπάθεια να βρει λύση και να
δηλώσει συμμετοχή) φτάσαμε στον Ηρακλή Κηφησιάς που του δόθηκε σιωπηλή παράταση
μετά την γνωστοποίηση του προβλήματός του, χωρίς όμως και σε αυτόν να αναζητηθεί
η εξεύρεση μιας λύσης με την συνδρομή της Ομοσπονδίας, η οποία στο μεσοδιάστημα
απολαμβάνοντας «τον ύπνο του δικαίου» περίμενε να συμβεί το μοιραίο.
Αποτέλεσμα σήμερα το πρωτάθλημα της Α1 Εθνικής
κατηγορίας γυναικών να διεξαχθεί με 10 ομάδες (χωρίς υποβιβασμό), αριθμός που
αρνήθηκε ο Γιώργος Καραμπέτσος να αποδεχτεί στους άνδρες για την δημιουργία pre
league. Στο υποθετικό σενάριο όπου θα αποφασιζόταν η συμπλήρωση της Α1 γυναικών
τότε το ίδιο θα έπρεπε να συμβεί και στην pre league (να μείνουν 10 ομάδες).
Και αυτό είναι δύσκολο να το υποστηρίξει με
επιχειρήματα γιατί με 10 ομάδες αντί 12, όταν γι αυτό, αρνήθηκε να δημιουργήσει
την pre league στους άνδρες.
Σήμερα για το πρωτάθλημα της Α1 γυναικών δέχεται
πιέσεις τόσο από αυτούς που είχε δεσμευτεί απέναντί τους, ότι δεν θα
συμπληρώσει την κατηγορία, όσο και από εκείνους που έχουν δαπανήσει χρήματα
θεωρώντας όχι άδικα το πρωτάθλημα παρωδία.
Η δίκη μας εκτίμηση, κρίνοντας από την μέχρι τώρα
τακτική του Προέδρου της ΕΟΠΕ, είναι ότι θα αφήσει τα πράγματα ως έχουν, αφού
αυτό εξυπηρετεί μέλη του ΔΣ (Αίαντας Ευόσμου), ενώ αν χρειαστεί θα
χρησιμοποιήσει και άλλες ομάδες που έχουν έννομο συμφέρον να μην συμπληρωθεί η
κατηγορία, αποφεύγοντας τους κινδύνους του υποβιβασμού.
Η πρακτική αυτή είναι αναμενόμενη από μια διοίκηση
που δεν έχει το ειδικό βάρος αλλά και το ανάστημα να σταθεί στο ύψος των
περιστάσεων προστατεύοντας την αξιοπιστία των πρωταθλημάτων και στηρίζοντας την
εξέλιξη του αθλήματος. Αυτό άλλωστε είναι κάτι που έχει φανεί εξ αρχής σε όλες
τις εκφάνσεις και την πρακτική της διοίκησης.
Αν υπήρχε η γνωστική υποδομή και η βούληση θα είχαμε
αποφύγει τον φαύλο κύκλο και τα σημερινά αδιέξοδα.
Τότε θα είχαμε προλάβει και γλιτώσει πολλά και θα
είχαμε προστατεύσει την αξιοπιστία και την φερεγγυότητα των πρωταθλημάτων, την
αξιοπρέπεια της ΕΟΠΕ, και την σωστή αξιολόγηση των αθλητών που στελεχώνουν τις
Εθνικές ομάδες. Τώρα;
