Σε
καλοκαιρινή επικοινωνιακή επίθεση έχουν επιδοθεί και έχουν μεθοδικά εξαπολύσει,
οι υπεύθυνοι του γραφείου τύπου και μακιγιέρ του Γιώργου Καραμπέτσου. Η πρόθεσή
τους είναι να μεταφέρουν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος από τα αποτελέσματα των
Εθνικών ομάδων σάλας, στα γήπεδα του beach volley, με σαφή διάθεση, να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις
των αποτελεσμάτων του European League.
Η
έναρξη του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος των Μasters
και του Continental Cup
αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία στην κατεύθυνση αυτή.
Η
διοργάνωση της Πλατείας Αριστοτέλους χρησιμοποιείται για να εξυπηρετήσει αυτή
τη λογική και συνειδητά παρουσιάζεται και από τα φιλικά μέσα, με ιστορικές
αναφορές, τάχα κοσμογονικών επιρροών (δείτε εδώ), επιλεκτικά στο μακρινό και
όχι στο πρόσφατο παρελθόν, που επίσης είχαν γίνει εκδηλώσεις στον ίδιο χώρο.
Παγιδευμένοι
σε μια αγωνιώδη διαδικασία να δείξουν έργο με μακρινές ρίζες, ξεκίνησαν αυτή τη
προσπάθεια με αφετηρία τη δημιουργία εντυπώσεων και μιας ψεύδους εικόνας της
κατάστασης του αθλήματος.
Δυστυχώς,
δυσκολεύονται να κατανοήσουν ότι το βόλεϊ και το beach
volley απαιτούν βήματα σταθερά που να υπηρετούν ένα σκοπό
και να υπαγορεύονται από ένα στόχο.
Όταν η διοίκηση πολιτεύεται ευκαιριακά και
μηχανεύεται τρόπους να ονομάσει «το ψάρι, κρέας» επενδύοντας στην επιφάνεια και
όχι στην ουσία των πραγμάτων, των δυνατοτήτων και των αναγκών του αθλήματος,
είναι βέβαιο ότι εθελοτυφλεί και στρουθοκαμηλίζει.
Οι
φιέστες είναι χρήσιμο να γίνονται μόνο όταν σηματοδοτούν την επιβράβευση
επίτευξης του στόχου. Δεν τον υποκαθιστούν, ούτε τον έτεροκαθορίζουν. Ο δρόμος
αυτός είναι αδιέξοδος και ανώφελος. Γιατί πέρα από τα πολλά χρήματα που
ξοδεύονται, σε φιέστες και για τις καλοκαιρινές διακοπές των διοικούντων,
έρχεται η ώρα που βρίσκεσαι μπροστά στη πραγματικότητα.
Η
ώρα της αποτίμησης και του ταμείου. Όσοι επένδυσαν στο πρόχειρο και στο
ευκαιριακό θα βρεθούν αντιμέτωποι με την αλήθεια. Είναι η στιγμή που θα
αποδειχθεί και θα αποκαλυφθεί η σκοπιμότητα όλων αυτών των πρακτικών και όλοι
θα κριθούν από τα αποτελέσματα.
Η
ώρα που ο κάθε «κατεργάρης» θα πάει στον πάγκο του, όπως λέει και ο θυμόσοφος
λαός μας.
