Η
πρόσφατη πρόκριση στα τελικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος των Εθνικών ανδρών
και γυναικών που προήλθε από την αύξηση του αριθμού των ομάδων που προκρίθηκαν
από 16 σε 24, όπου επιχείρησε να εκμεταλλευτεί η διοίκηση της ΕΟΠΕ, την οδήγησε
συνειδητά ή ασυνείδητα, σε λαθεμένα συμπεράσματα και σε επιλογές που όχι μόνο
αποπροσανατολίζουν αλλά εμποδίζουν να αντιληφθείς και να πράξεις το αναγκαίο.
Η
Εθνική ομάδα των γυναικών με διοικητική ευθύνη, βρέθηκε την τελευταία διετία
εκτός European League και ως αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, τη φετινή χρόνια
στην αδύναμη τελευταία κατηγορία (Silver) του European league.
Η
βούληση των διοικούντων την ΕΟΠΕ, για επικοινωνιακού χαρακτήρα επιτυχίες, χωρίς
αντίκρισμα οδήγησε την Εθνική ομάδα γυναικών σε ανάλογες επιλογές.
Με
ξένο τριμηνήτη προπονητή χωρίς περγαμηνές και γνώση της Ελληνικής
πραγματικότητας και με μικρή προετοιμασία (προπονητική διαδικασία και φιλικούς
αγώνες που σφυρηλατούν και χτίζουν ομάδες) συμμετείχε αρχικά στους
υποβαθμισμένους Μεσογειακούς αγώνες στα πλαίσια της αναζήτησης της επιτυχίας,
ως αυτοσκοπό, και αρκέστηκαν στις δάφνες της επικοινωνιακής διαχείρισης της
Ευρωπαϊκής πρόκρισης.
Η
πραγματικότητα όμως που διαμορφώθηκε από τη συμμετοχή μας στην κατώτερη
κατηγορία του European League μας εξέπληξε δυσάρεστα κυρίως γιατί βάση της
δυναμικής των ομάδων, η πρώτη θέση και η άνοδος στην Α κατηγορία σύμφωνα με τον
προπονητή (θυμηθείτε εδώ) και τους διοικούντες (θυμηθείτε εδώ) φάνταζε
μονόδρομος.
Όμως,
η προχειρότητα που αντιμετωπίζονται οι Εθνικές ομάδες, σε όλη τη πυραμίδα του
Ελληνικού βόλεϊ αναδεικνύει την τύχη σε καθοριστικό στοιχείο και αυτό
αντανακλάται στη διεθνή παρουσία μας.
Η τύχη κάποιες φορές μπορεί να παίξει
ρόλο στην εξασφάλιση κάποιων θετικών αποτελεσμάτων αλλά αυτό μπορεί να
επιτευχθεί στιγμιαία και δεν μπορεί να στηριζόμαστε μόνο σε αυτή.
Μια
σοβαρή διοίκηση οφείλει να προγραμματίζει, να σχεδιάζει και να υλοποιεί ένα
σχέδιο με σταθερές και δεδομένα και υλοποιώντας το να καταγράφει την πρόοδο και
τα αποτελέσματα.
Διαφορετικά
θα είμαστε μάρτυρες μιας μίζερης πραγματικότητας που θα μας πικραίνει θα
προβληματίζει και θα αποτελεί αντικείμενο συζητήσεων για τις χαμένες ευκαιρίες
του αθλήματος.
