Με
κάρτα ΣΕΠΠΕ
Η πρόσληψη ξένου προπονητή στην Εθνική γυναικών
επιβεβαίωσε όσα κατά καιρούς έχουμε γράψει. Mόνο ως κίνηση δημιουργίας
εντυπώσεων μπορεί να ληφθεί, αφού η περιστασιακή και ευκαιριακή απασχόληση μόνο
από τύχη επιβραβεύεται.
Οι ξένοι προπονητές με περγαμηνές, προπονητικό
έργο και γνώση της εγχώριας πραγματικότητας (περίπτωση Κοβάσεβιτς κλπ), όταν ο πρόεδρος της ΕΟΠΕ τους πρότεινε
συνεργασία, τράπηκαν σε φυγή, αφού αντιλήφθηκαν την απουσία σχεδίου και την
«μπακαλίστικη λογική» των προτάσεων.
Όσο πιο πολλά έχει πετύχει ένας προπονητής τόσο πιο
δύσκολα θέτει το όνομά του σε κίνδυνο, αφού δε δύναται να εναποθέτει στον
παράγοντα τύχη τις ελπίδες του. Εκτός αν η πρόταση είναι οικονομικά δελεαστική,
οπότε μπορεί να το κάνει συνειδητά μόνο για τις απολαβές.
Η
ΕΟΠΕ δεν διαθέτει χρήματα, αλλά δεν διαθέτει και σχέδιο. Με την έλλειψη
χρημάτων δικαιολογεί την έλλειψη σχεδίου. Όμως, η μία έλλειψη δεν προϋποθέτει
την άλλη.
Η
δίμηνη πρόσληψη του Ισπανού προπονητή αποτελεί όνειδος για τον ΣΕΠΠΕ.
Ειδικά, για έναν φορέα που από τη μια πλευρά μοίραζε άδειες προπονητών
προεκλογικά, χωρίς οι ενδιαφερόμενοι να περάσουν ούτε καν από τις σχολές του
και από την άλλη έφερνε προσκόμματα σε ξένους προπονητές του βεληνεκούς πχ.
ενός Κρίστιανσον όταν ήρθαν να δουλέψουν στην Ελλάδα.
Η
περίπτωση του Ισπανού θα τους οδηγήσει στη γελοιοποίηση, αφού θα αναγκαστούν
από την εξαρτημένη -υποτακτική σχέση με την ΕΟΠΕ να συγκατατεθούν στη ΓΓΑ την
έκδοση άδειας χωρίς να υπάρχουν τα τυπικά προσόντα, αφού ο εκλεκτός του ΓΚ έχει σπουδές
μάρκετινγκ.
Επιπλέον, είναι ένας προπονητής από μία χώρα που το
αγωνιστικό της επίπεδο σίγουρα δεν είναι ψηλότερο (αν δεν είναι χαμηλότερο) από
το δικό μας. Να σημειώσουμε ότι πριν τη λαίλαπα Καραμπέτσου με την Ισπανία
ήμασταν στο ίδιο επίπεδο (Δείτε φωτό 1, η κατάταξη Εθνικών ομάδων 2015, για τη
σύγκριση, φωτό 2, η αντίστοιχη του 2017).
Ο συγκεκριμένος προπονητής που δεν έχει αναλάβει, ως
τώρα, την Εθνική ομάδα της, αγωνιστικά μέτριας, χώρας του, κρίθηκε ικανός κατά
ΓΚ να αναλάβει την Ελληνική ομάδα.
Δεν θα αμφισβητήσουμε την πιθανότητα να είναι καλός
προπονητής, αυτό που επισημαίνουμε είναι τα κριτήρια επιλογής και οι
δυνατότητες που υπάρχουν στις υπάρχουσες συνθήκες για να το αποδείξει.
Άλλωστε, το ερώτημα είναι αν προσφέρεται μια Εθνική ομάδα για να αποδείξει ένας προπονητής την
αξία του, ειδικά όταν σε επίπεδο τίτλων (κατάκτηση ενός Κυπέλλου, Γερμανία)
για να το διασκεδάσουμε, βρίσκεται στο επίπεδο του Γιώργου Σαμαρά (κατάκτηση
ενός Κυπέλλου, Ελλάδα).
Εντύπωση επίσης προκαλεί η προώθηση ως βοηθού
προπονητή του, εντυπωσιακά πολυπράγμονος (πέρυσι είχε κριθεί ικανός για την
αντίστοιχη θέση στην Εθνική Ανδρών), Ομοσπονδιακού των Νεανίδων (Νίκου
Μπουτσορή), που έχει υποχρεώσεις τουλάχιστον μέχρι 1/7 και σε περίπτωση
πρόκρισης μέχρι 9/9, σε βάρος του προπονητή
της Εθνικής Ελπίδων Γυναικών (;)
Γιάννη Φάκα, που από πλευράς ιεραρχίας και διαθεσιμότητας θα ήταν πιο
λογικό να «βοηθήσει» τον νέο ομοσπονδιακό των Γυναικών.
Η
υπόθεση των Εθνικών ομάδων είναι πολύ σοβαρή για το μέγεθος των διοικούντων την
ΕΟΠΕ και του ΓΚ. Τώρα απλώς πληρώνουμε τις συνέπειες.
