Είμαστε
δυό, είμαστε τρείς, γίναμε χίλιοι δέκα τρεις...
Ένας
χρόνος πέρασε από την πρώτη ανάρτηση για τη νέα κατάσταση πραγμάτων στο Ελληνικό βόλεϊ,(Δείτε εδώ) με την όρθωση της φωνής μας για όλα αυτά που αρνούμαστε και
καταγγέλλουμε, διεκδικούμε και οριοθετούμε, προτείνουμε και περιγράφουμε. Ένας
χρόνος, 164 αναρτήσεις (συμπεριλαμβανομένων και των θέσεων των αναγνωστών μας),
με κριτική, θέσεις και προτάσεις για ένα άθλημα που βρίσκεται σε τέλμα αφού ένα
χρόνο τώρα, μέρα με τη μέρα, βουλιάζει όλο και περισσότερο.
Γνωρίζοντας
την αφετηρία, τη διαδρομή και την αξιοπιστία των ανθρώπων που ανέλαβαν τις
τύχες του, σταθήκαμε όρθιοι και απέναντι, ερμηνεύοντας τις προθέσεις τους,
προβλέποντας την τακτική τους, αναλύοντας την πρακτική τους, τις διαπλεκόμενες
εξαρτήσεις και την πορεία τους.
Ανακαλύψαμε, αποκαλύψαμε
και διακρίναμε,
την αλήθεια από το ψέμα και από την προσπάθεια της ηγεσίας της ΕΟΠΕ να την
«κουκουλώσει».
Συγκρουστήκαμε
με την χειραγωγημένη ή ψευτοουδέτερη εκδοχή της δημοσιογραφίας, που βρίσκει
καταφύγιο και δίνει διαπιστευτήρια απροκάλυπτα και κυνικά σε μια διοίκηση που
θεωρεί αυτοσκοπό την παραμονή και διατήρησή της στην εξουσία θυσιάζοντας το
ίδιο το άθλημα.
Πολεμήσαμε τις
«ανίερες» συμμαχίες με φορείς του αθλήματος, που φάνηκαν πρόθυμοι στο βωμό
της προσωπικής διάσωσης, καλοπέρασης και ανάδειξης να αγνοήσουν και να ξεχάσουν
την θεσμική τους υποχρέωση να υπηρετήσουν το βόλεϊ και μπήκαν στον πειρασμό
αμέτρητων προσωπικών εξυπηρετήσεων, πιστοποίησης γνώσεων και σπουδών
προσπερνώντας την υποχρέωση μορφωτικής και μαθησιακής διαδικασίας που έπρεπε να
ακολουθηθεί.
Αναζητήσαμε την
αξιολόγηση, την αξιοκρατία, τη γνώση
και την απαιτούμενη επίγνωση που οδηγεί στην ερμηνεία της πραγματικότητας,
απέναντι στην οικογενειοκρατία, τη φαυλότητα, την παρεοκρατία και τα φαντάσματα
από το παρελθόν που ξεπρόβαλαν όχι προφανώς για να σώσουν το άθλημα αλλά τους
εαυτούς τους.
Καταγράψαμε τις
παρουσίες και τα «νέα» πρόσωπα που αναδεικνύουν και διαμορφώνουν ένα θνησιγενές
περιβάλλον για το άθλημα. Κόρες εξ αγχιστείας, κουμπάροι, φίλοι, πρώην
συνέταιροι και εμπορικοί αντιπρόσωποι, αφισοκολλητές και κομματόσκυλα της πάλαι
ποτέ εποχής των δεινοσαύρων, παρατρεχάμενοι εκ πεποιθήσεως, σουλατσαδόροι και
«γλύφτες» συμπληρώνουν το πάζλ της διαπλοκής, της σημερινής αλλά και της
επόμενης μέρας του βόλεϊ έτσι τουλάχιστον όπως σκιαγραφείται και διαγράφεται
από τον Γιώργο Καραμπέτσο και την παρέα του.
Απέναντι λοιπόν
στην οδυνηρή και αμείλικτη πραγματικότητα η ΔΙΚΗ.
ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ που
επιλέξαμε με αρχές, θέσεις και προτάσεις να αντιπαρατεθούμε στην προχειρότητα,
στην άγνοια, στον αθλητικό αναλφαβητισμό.
Εμείς οι
άνθρωποι της καθημερινότητας του βόλεϊ, με τη συνεχή και αδιάλειπτη παρουσία
στα γήπεδα, έχουμε τη βούληση, το όραμα, την πίστη, ότι το βόλεϊ αξίζει μιας
άλλης τύχης, μιας προσπάθειας, ενός ποιοτικού άλματος προς το μέλλον.
Όσοι
αποτελούμε την συντακτική ομάδα της ΔΙΚΗΣ, και είμαστε πολλοί (παράγοντες,
παλιοί αθλητές και αθλήτριες προπονητές, διαιτητές, φίλαθλοι) δεν είμαστε
παράταξη και δεν φιλοδοξούμε να γίνουμε, παρότι ο λόγος μας στοιχειοθετείται με
επιχειρήματα και απαρτίζει ένα ολοκληρωμένο σκεπτικό, που εντοπίζει και αναλύει
τις παθογένειες και ταυτόχρονα προβάλλει ένα μοντέλο με τις στοιχειώδεις
παραμέτρους που επιβάλλονται
για τη βιωσιμότητα και ανάπτυξη του αθλήματός μας.
Η
αγάπη μας για το βόλεϊ, μακριά, πέρα και έξω από κάθε επιδίωξη οικονομικού ή
άλλου οφέλους, αλλά και η πεποίθηση ότι δεν αξίζουμε αυτό που ζούμε, είναι η
γενεσιουργός αιτία της ενημερωτικής προσπάθειάς μας. Είναι συνειδητή επιλογή η
δυναμική, αντικειμενική και απρόσκοπτη ενημέρωση. H
σιωπή είναι πάντα συνενοχή, για αυτό και στεκόμαστε απέναντι από την αδιαφορία,
την απάθεια και τον συμβιβασμό.
Λέμε
τα πράγματα με το όνομά τους, αρνούμενοι να δεχτούμε ότι τα συμφέροντα
δρομολογούν και κατευθύνουν ένα άθλημα, με το οποίο, έχουμε βιωματική και
συναισθηματική σχέση.
Με
δεδομένο, ότι δεν ακολουθούμε τον εύκολο δρόμο των ύβρεων και ότι ο κριτικός και αποκαλυπτικός λόγος μας
είναι πάντα αποδεικτικός και τεκμηριωμένος, με στοιχεία, επιχειρήματα, θέσεις
και προτάσεις, η ανωνυμία προστατεύει τους ανθρώπους της ΔΙΚΗΣ από την
αδηφάγο εξουσία των κουμπάρων και των κολλητών.
Κρατάμε την
ανωνυμία μας
γιατί είναι ο μόνος τρόπος να αντισταθούμε στις «σειρήνες» της συναλλαγής, στην
κρυφή γοητεία «των αντισταθμιστικών οφελών». Επειδή, όλοι εμείς οι άνθρωποι της
ΔΙΚΗΣ, όντας ενεργοί στο άθλημα, δεν θέλουμε να κινδυνεύσει ούτε η θέση των
Σωματείων μας, ούτε η επαγγελματική μας κατάσταση, ούτε η εξέλιξή μας.
Η
έλλειψη αντιπολίτευσης, λόγω καταστατικού, η ανυπαρξία πρωτοβουλιών από τα
εκλεγμένα μέλη του ΔΣ, η συναλλαγή με τους φορείς του αθλήματος (συνδέσμους
προπονητών, διαιτητών), η προπαγανδιστική δράση των έμμισθων γραφείων τύπου, η
ανεξήγητη σιωπή των δημοσιογράφων καθιστά τον κόσμο ενός ολόκληρου αθλήματος
βουβό παρατηρητή των αποφάσεων του ενός και της στενής παρέας του.
Κρατάμε
την ανωνυμία μας γιατί οι προσπάθειες εκμαυλισμού των διαφορετικών φωνών στο
βόλεϊ είναι γνωστές, έχουν γίνει σχεδόν δεύτερη φύση του αθλήματος, εξαιτίας
της πολύχρονης παραμονής στην εξουσία ανθρώπων με αυτή τη νοοτροπία. Όποιος
ασκεί κριτική ή διαμαρτύρεται, η διοίκηση, με την τωρινή ή την παλαιότερη
εκδοχή της, τον προσεταιρίζεται ή τον εξαφανίζει.
Τον
κάνει έμμισθο ή φροντίζει να τον διώξει, διορίζει γνωστούς ή απολύει τους
φίλους του, τον αναβαθμίζει σε
περιφερειακό και ομοσπονδιακό προπονητή ή πιέζει για να απολυθεί από την ομάδα
του, τον κάνει διεθνή διαιτητή ή τον βγάζει από τη λίστα των εθνικών
κατηγοριών, τον προτείνει για στέλεχος στην
CEV ή θάβει τις αιτήσεις του, τον προτείνει ως
διευθυντή, ακόμα και ως μέλος της Διοίκησης ή τον λοιδορεί με τις έμμισθες,
κατευθυνόμενες δημοσιογραφικές γραφίδες της.
Σε
αυτό το καταδυναστευτικό περιβάλλον, η
ανωνυμία είναι δύναμη γιατί δεν εκβιάζεται, δεν απειλείται, δεν εκφοβίζεται,
δεν συναλλάσσεται, δεν διαπραγματεύεται.
Η
αποδοχή και η στήριξη των αναγνωστών μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε τη μάχη.
Τη μάχη κατά της «εξαγορασμένης σιωπής», της επιλεκτικής μνήμης, της
συγκάλυψης, της ημιμάθειας, της ανικανότητας. Καλούμε όλους τους φίλους του
Βόλεϊ να μας στείλουν τις απόψεις τους και τα παράπονά τους στο dikivolley@hotmail.com
Είμαστε
πλέον πολλοί και είμαστε παντού, για να αφήσουμε τα πράγματα στην τύχη τους και
στα χέρια τους. Είμαστε, πλέον, αποφασισμένοι να διεκδικήσουμε το βόλεϊ που μας
αξίζει.
