Τρίτη 16 Μαΐου 2017

ΟΛΗ Η ΦΥΣΙΣ ΗΣΥΧΑΖΕΙ...

Αντιφάσεις
 Η ανικανότητα, η αναξιοπιστία, η αναξιοκρατία, η συναλλαγή, η  ημιμάθεια και η έλλειψη  στοιχειώδους γνώσης του αντικειμένου, είναι η καθημερινότητα στους λίγους μήνες που βρίσκεται στην ηγεσία του αθλήματος η διοίκηση του Γιώργου Καραμπέτσου.

Όλο το βάρος πλέον έχει δοθεί στις μικροεξυπηρετήσεις σε «ρουσφέτια» που τα κάνουν να μοιάζουν δύσκολα, για να δημιουργούνται υποχρεώσεις και μηχανισμοί πελατειακοί. Έτσι εφόσον δεν υπάρχει σχέδιο και όραμα για το πως θα πάει το άθλημα μπροστά, κυριαρχεί η μικροπολιτική και πολλές αποφάσεις είναι αντιφατικές και αυτοαναιρούμενες.

Στην πρόσφατη αναφορά  μας στην «εγκληματική» απόφαση επαναφοράς των Πανελληνίων πρωταθλημάτων παμπαίδων-παγκορασίδων με τον τίτλο ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ, είχαμε  σταθεί στους λόγους που πρέπει να ανακληθεί αυτή η απόφαση.

Οι συγκεκριμένοι λόγοι, γίνονται πλέον επιτακτικοί με την νέα επίσης απόφαση του ΔΣ της ΕΟΠΕ, ότι οι ομάδες παγκορασίδων -παμπαίδων θα μπορούν να συμμετάσχουν στα πρωταθλήματα με την δήλωση 6 τουλάχιστον αθλητών-τριών στο φύλλο αγώνα.

Η  απόφαση αυτή πάρθηκε για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα που υπάρχει στα τμήματα υποδομής του ανδρικού βόλεϊ, με στόχο να μπορούν να δημιουργούνται ομάδες και να αγωνίζονται με τον ελάχιστο δυνατό αριθμό αγοριών, έτσι ώστε να μην χάνονται αθλητές που τόσο ανάγκη έχουμε.

Μια τέτοια απόφαση αναγνωρίζει ένα αντικειμενικό πρόβλημα που έχει το βόλεϊ ανδρών και ξεκινάει από αυτές τις ηλικίες. Πως οδηγήθηκαν λοιπόν οι «φωστήρες» της ΕΟΠΕ αφού προσπέρασαν όλους τους  παιδαγωγικούς, αθλητικούς, ψυχολογικούς και ηθικούς λόγους που είχαμε περιγράψει να αγνοήσουν και την σημερινή πραγματικότητα;

Το γεγονός ότι τα τμήματα υποδομών στα αγόρια φθίνουν και αναγκαζόμαστε για να μη χαθούν παιδιά να γίνονται αγώνες με 6 άτομα  στην αποστολή, πως αυτό συνδυάζεται με την διοργάνωση πανελληνίων πρωταθλημάτων, όταν θεσμικά αναγνωρίζουμε ότι ένας αγώνας από έναν τραυματισμό μπορεί να μην τελειώσει;

Ο πρόωρος καλοκαιρινός ήλιος δεν αποτελεί δικαιολογία της ανεπάρκειας, της άγνοιας και της αυτάρεσκης παρουσίας τους  στο άθλημά μας. Κι αν δεν γνωρίζουν οι ίδιοι ας απευθυνθούν στους ειδικούς.

Δεν είναι κακό να μην γνωρίζεις, να το αναγνωρίζεις και να αντλείς τη γνώση από άλλου. Ίσως αυτό είναι η μόνη μας ελπίδα. Ας προσπαθήσουν τουλάχιστον αυτό.