Γεια σου ή χάσου...
Η υποβάθμιση των Εθνικών Ομάδων από τον Γιώργο Καραμπέτσο είναι
πλέον κάτι παραπάνω από εμφανής. Οι επιλογές
«κουμπάρων»
και «κομματικών» διεκπεραιωτών, για την νευραλγική θέση του μάνατζερ των
εθνικών ομάδων δρομολόγησε την υποβάθμιση και την λειτουργία των Εθνικών ομάδων
με κριτήρια μιας «παρεούλας».
Αυτό είδαμε
ότι ξεκίνησε από τις αναπτυξιακές Εθνικές ομάδες, συγκεκριμένα στην τελική φάση
του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος των κορασίδων στην Ολλανδία όπου ξέχασαν να
εκδώσουν εισιτήρια με αποτέλεσμα η μισή
ομάδα
να επιστρέψει 3 ημέρες αργότερα.
Αλλά και η προηγούμενη
αναφορά μας
στην Εθνική γυναικών και στον συνολικό
τρόπο αντιμετώπισή της, από τους
ανθρώπους
που έχουν την ευθύνη διαχείρισης (αρχής γενομένης από τις κλίσεις, την Part-time
απασχόληση καθώς είναι στην ίδια λογική και
με την Εθνική ανδρών) στοιχειοθετούν όσα προαναφέραμε.
Η Εθνική ανδρών ξεκίνησε με ελπίδες
την
προετοιμασία της στην Αλεξανδρούπολη (σύμφωνα με το πνεύμα και το κλίμα που
επικράτησε στην συνέντευξη τύπου και χωρίς διάθεση από την πλευρά μας να μπούμε
στα ονόματα των κλίσεων, την ανά
περιόδους παρουσία των διεθνών στην προετοιμασία κλπ) διακρίναμε την θετική
διάθεση των πρωταγωνιστών για
την επίτευξη των στόχων που τέθηκαν.
Αρκούν όμως μόνο
οι καλές προθέσεις και η διάθεση των αθλητών και των προπονητών; Σε
επίπεδο υποστηρικτικής ομάδας, πως θα καλυφθεί το έλλειμμα που υπάρχει;
Να θυμίσουμε τα προηγούμενα χρόνια κυρίως η εθνική ανδρών αλλά
και η γυναικών είχαν τη μέγιστη δυνατή κάλυψη τεχνικού και ιατρικού επιτελείου
αφού χωρίς αυτό να αποτελεί πανάκεια για το αποτέλεσμα, σίγουρα όμως
είναι
απαραίτητη προϋπόθεση, για μια χώρα που οι εθνικές της ομάδες αναζητούν την
διάκριση και την ευκαιρία να γίνει η αρχή μιας άλλης πορείας με προοπτική για το ίδιο το
άθλημα.
Η ευκαιριακή εκμετάλλευση της
διάθεσης των προπονητών να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους και διεκδικήσουν για
τον εαυτό τους και για τα εθνικά χρώματα την διάκριση, πιστεύει κανείς μπορεί
από μόνη της να φέρει αποτέλεσμα;
Κι αν οι ίδιοι οι προπονητές θεωρούν ότι δικαιούνται να
προσπαθήσουν, η διοίκηση της ΕΟΠΕ και ο Γιώργος Καραμπέτσος -γνωρίζουν
αν και δεν το ομολογούν- ότι η αγωνιστική παρουσία των Εθνικών ομάδων είναι
αυτοσκοπός. Δηλαδή συμμετέχουμε στις διεθνείς διοργανώσεις απλώς γιατί έχουμε
δηλώσει συμμετοχή και
αδιαφορούμε για το αποτέλεσμα, παρά τις δηλώσεις που γίνονται για εσωτερική
κατανάλωση περί στόχων.
Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι με την ύπαρξη προπονητικού
εξειδικευμένου επιτελείου που θα στήριζε την προσπάθεια μπορεί
να εξασφαλιστεί η πρόκριση ή το θετικό αποτέλεσμα;
Σίγουρα η βοήθεια στις Εθνικές ομάδες με την στελέχωσή της, από
μόνη της δεν είναι βέβαιο ότι θα φέρει αποτελέσματα, όπως οριακά δεν το
κατόρθωσαν πρόσφατα
οι εθνικές ομάδες.
Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι μπορεί
η Εθνική ομάδα να λειτουργεί ως μια περιφερειακή ομάδα, που όλοι τα
κάνουν όλα και όσα
δεν τα αντιλαμβάνονται τα υποθέτουν. Ο παράγοντας τύχη δηλαδή να καθορίσει τις εξελίξεις.
Μπορούμε όμως να τα αφήσουμε όλα στην τύχη, και η αποτυχία να
χρεωθεί μόνο στους προπονητές; Είναι τυχαίο το γεγονός ότι από τα μέλη του ΔΣ
της ΕΟΠΕ κανένας δεν έχει διοικητική εμπειρία ομάδας Α1 ανδρών ή γυναικών;
Με δεδομένο αυτό είναι εύκολο να συμπεράνει κανείς τι μπορεί να
περιμένουμε και πως τα στοιχειώδη που μπορεί να απαιτούνται, για κάποιους
μπορεί να θεωρηθούν πλεονασμός.
Μήπως η προσευχή και η ελπίδα στο
θαύμα μπορεί να είναι κομμάτι της πολιτικής του Γιώργου Καραμπέτσου και της
διοίκησής του; Ίσως...
ΥΓ.1 Θυμηδία προκάλεσαν οι δηλώσεις του Γιώργου Καραμπέτσου στην
συνέντευξη τύπου παρουσίασης των νέων Ομοσπονδιακών προπονητών, και οι απειλές
που εκτόξευσε ότι λόγω της οικονομικής
κατάστασης της ΕΟΠΕ, μπορεί να μην συμμετάσχουμε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα
παμπαίδων και παγκορασίδων. Αλήθεια
ποιόν "απειλεί" ο Mr 1000000€;
Ο μόνος απειλούμενος από τα λόγια του είναι το Ελληνικό βόλει. Αν
σε αυτό προστεθεί η απόφαση του
ΔΣ της ΕΟΠΕ, αλλαγής των ορίων ηλικίας για να βολευτούν παιδιά των μελών της διοίκησης
της ΕΟΠΕ στην Εθνική νεανίδων τότε που θα σταματήσει αυτή η κατρακύλα;
ΥΓ.2 Δεν θεωρούμε ότι προσφέρουν υπηρεσία στα Εθνικά μας
συγκροτήματα, όσοι έχουν επιλέξει την σιωπή, από τους ασκούντες το επάγγελμα
του δημοσιογράφου.
Η κριτική αλλά και η επισήμανση των αδυναμιών, των
προβλημάτων και των λαθών είναι η ελάχιστη προσφορά αλλά και η υποχρέωση
κάθε
δημοσιογράφου, για να κάνει το άθλημά μας ένα βήμα μπροστά, ακόμη και χωρίς την
άδεια και
την θωπεία του Γιώργου
Καραμπέτσου.
