Εδέησαν
οι διοικούντες την ΕΟΠΕ και ανακοίνωσαν τους ΠΟΠ, μετά τις καταγγελίες μας, και
ενώ είχαν προηγηθεί συγκεντρωτικές προπονήσεις στη Θεσσαλονίκη (θυμηθείτε εδώ).
Τελικά ξύπνησαν από τον λήθαργο, δίνοντας έστω και αργά, το επίσημο "παράγγελμα" για
την εκκίνηση λειτουργίας των κλιμακίων και για την υπόλοιπη Ελλάδα.
Δυστυχώς,
η ανάγνωση του πίνακα των ΠΟΠ διέψευσε ακόμη και τις πιο αφελείς προσδοκίες,
ενώ δημιούργησε προβληματισμό και επιβεβαίωσε ότι το Ελληνικό βόλεϊ είναι ακυβέρνητο. Η χωρίς πρόγραμμα και λογική
αποσπασματική προσέγγιση της ΕΟΠΕ επιβεβαιώνεται από την ανισοκατανομή στους ορισμούς των ΠΟΠ, ανά Ένωση.
Σε
ορισμένες Ενώσεις (Θεσσαλονίκη) παρατηρείται πληρότητα στη στελέχωση
(στηριζόμενη κυρίως στην αυτοοργάνωση), σε άλλες παρά την πληρότητα υπάρχει πλήρης αδράνεια (Πελοπόννησος, Κρήτη),
ενώ άλλες βιώνουν την απόλυτη απαξίωση,
ως αποτέλεσμα της προεδρικής εμπάθειας.
Αν
η εκδικητική διάθεση του προέδρου της ΕΟΠΕ απέναντι στην ΕΣΠΑΑΑ προήλθε από την
αντικατάσταση του Χρήστου Σύλλα από την ΚΕΠ/ΕΣΠΑΑΑ και εκδηλώθηκε με την
παράλληλη επιβολή του γιου μέλους του ΔΣ της ΕΟΠΕ, για δεύτερη συνεχή χρονιά ως
ΠΟΠ της ΕΣΠΑΑΑ, αλήθεια, η ΕΣΠΕΔΑ ποιο τίμημα πληρώνει;
Στο
Λεκανοπέδιο Αττικής οι Ενώσεις Αθήνας και Πειραιά, που με πληθυσμιακά και
αγωνιστικά κριτήρια αντιπροσωπεύουν το μισό πληθυσμό της χώρας, έχουν αφεθεί
στη τύχη τους, έχοντας 4 και 2 ΠΟΠ αντίστοιχα, όταν στην υπόλοιπη χώρα οι ΠΟΠ
είναι 43.
Μπορεί να
υπάρχει ενιαίος σχεδιασμός όταν υπάρχει τόσο μεγάλη ανισοκατανομή στελεχών; Γιατί παραμένουν προκλητικά αναξιοποίητοι για
τις συγκεκριμένες ενώσεις οι 7 Αθηναίοι αποσπασμένοι ΚΦΑ (Μπακοδήμος, Λακασάς,
Γκούντας, Μπουτσορής, Τριανταφυλλόπουλος, Ζακυνθινός, Ντόζης), ενώ στην
υπόλοιπη χώρα οι ομόλογοι τους έχουν και καθήκοντα ΠΟΠ;
Η
ακέφαλη διοίκηση της ΕΟΠΕ θεωρεί ότι
έχει επιτελέσει το χρέος της κάνοντας δημόσιες σχέσεις και εξασφαλίζοντας για
κάποιους αργομισθία και παράλληλη
εργασία σε σωματεία ακόμα και με ανάλογο
αντικείμενο, με αυτό του ΠΟΠ;
Το
αξιοσημείωτο είναι ότι η έλλειψη προγραμματισμού και η διοικητική ανυπαρξία είναι τόσο φανερή που ξεπερνά τα ζητήματα
αξιοκρατίας και διαφάνειας αφού οι διοικούντες την ΕΟΠΕ, άφησαν τις Ενώσεις
Αθηνών και Πειραιά ακάλυπτες και εκτεθειμένες.
Η
φυσική αδυναμία είναι κατανοητή και αντιμετωπίζεται ανάλογα, αλλά όταν
συνδυάζεται με άγνοια και μικροψυχία
το μίγμα γίνεται εκρηκτικό με μόνιμο θύμα το άθλημά μας που κάθε φορά καλείται
να πληρώσει το κόστος.
