Με
αφορμή την ενεργή ενασχόληση μέσω αρθρογραφίας του Αντώνη Αντωνόπουλου με τις εκλογές
στην ΕΟΕ, με πιο πρόσφατο το άρθρο του με τίτλο «Οι 13 κατήγγειλαν στη ΔΟΕ το
πραξικόπημα Καπράλου», δημοσίευμα που αφορούσε την εκλογή Προέδρου στην ΕΟΕ,
είναι ευκαιρία να γίνουν κάποια πράγματα γνωστά.
Ο
Αντώνης Αντωνόπουλος είναι δημοσιογράφος του αθλητικού ρεπορτάζ, ήταν υποψήφιος
Πρόεδρος στις τελευταίες εκλογές του ΠΣΑΤ (επανεξελέγη ο Σωτήρης Τριανταφύλλου) και στο χώρο της
δημοσιογραφίας είναι γνωστός και ως «Ντον –Ντον».
Στις
εκλογές της ΕΟΠΕ, συμμετείχε με εξουσιοδότηση και ψήφισε ως αντιπρόσωπος και για την
ΕΟΕ, εκπροσωπώντας το σωματείο ΑΠΣ. ΓΕΡΑΣ
ΠΑΠΑΔΟΣ της Λέσβου. Μάλιστα φορούσε καπέλο τζόκεϊ, πιθανότατα για να μη
γίνει εύκολα αντιληπτός.
Στην
ίδια συνέλευση ο γνωστός και μη εξαιρετέος Στέφανος Λεμονίδης, ψήφισε για
λογαριασμό του ΑΟ Ορεστιάδας, εκτελώντας προφανώς και αυτός διατεταγμένη
υπηρεσία, εκπροσωπώντας ένα σωματείο που η διοίκησή του, τη συγκεκριμένη
χρονική περίοδο είχε εκπέσει και θα
όριζε νέα το Πρωτοδικείο.
Το
ερώτημα που δημιουργείται έχει να κάνει με την δημοσιογραφική δεοντολογία αλλά
και με την έλλειψη διακριτών ρόλων. Πως μπορεί ένας δημοσιογράφος που έχει την
ευθύνη να ελέγχει την διοίκηση (εξουσία) και να ενημερώνει τον κόσμο του
αθλήματος ταυτόχρονα να αποτελεί και την ουρά της;
Ή
αλλάζοντας το ερώτημα… Δεν μπορεί ένας δημοσιογράφος να συμμετέχει στην
διοίκηση ενός σωματείου σε μια θέση υπεύθυνη στο ΔΣ και να το εκπροσωπεί;
Προφανώς και μπορεί, είναι θεμιτό και αξιέπαινο, άλλωστε υπάρχουν στο χώρο του
βόλεϊ τέτοια φωτεινά παραδείγματα.
Αυτό
που είναι αντιδεοντολογικό και παραβιάζει τους κανόνες που έπρεπε να υπηρετεί,
είναι η χρησιμοποίηση του σωματείου, (όταν κάποιος δεν είναι παράγοντας και δεν
ζει την καθημερινότητά του) και της ψήφου του για ίδιον όφελος, για να εκλέξει την διοίκηση που εξ επαγγέλματος
οφείλει να ελέγχει.
Και
η πράξη αυτή είναι η εκδούλευση και τα διαπιστευτήρια που προσφέρει στους
πολιτικούς ή οικονομικούς του προϊσταμένους αλλά και στον ίδιο του τον εαυτό με
την συμμετοχή του και στην νομή της εξουσίας.
Ίσως
γι αυτό είναι εύκολη η απάντηση γιατί σε αυτό τον χώρο αλλά και σε αυτόν τον
τόπο γενικότερα, τίποτα δεν γίνεται σοβαρά, τίποτα δεν πάει καλά. Ίσως γιατί
τίποτα δεν αλλάζει.
