Το
χρονικό μιας κακής εξέλιξης...
Οι
παθογένειες και η εικόνα εξαθλίωσης που έχει σήμερα το ελληνικό βόλεϊ, δεν
ξεκίνησαν μόνο από την διοίκηση Μπελιγράτη, που είχε και την βασική ευθύνη
διαχείρισης και κατεύθυνσης του αθλήματος, ούτε προφανώς τελείωσαν σε αυτήν.
Αφορούσαν ένα ολόκληρο σύστημα διαπλοκής, συμφερόντων και μηχανισμών, που ο Μπελιγράτης έστησε για να διατηρηθεί στην
διοίκηση και να εξασφαλιστεί ο ίδιος, η οικογένειά του και το περιβάλλον του.
Η
καριέρα του ως διαιτητής αποτέλεσε την αρχή της ενασχόλησής του με το άθλημα,
όπως και ο διορισμός του στην δικτατορία, ως πρόεδρου του συνδέσμου των
διαιτητών της Αθήνας (ΣΥ.Δ.ΠΕ.Α), ήταν η αρχή της ανάμειξής του με τα
διοικητικά, η ΕΟΠΕ άλλωστε ιδρύθηκε μεταγενέστερα και όταν μπήκε σε αυτή, θήτευσε δίπλα στον αείμνηστο Μιχάλη
Μαστρανδρέα, τον οποίο ταυτόχρονα με την
«σοσιαλιστική του μεταμφίεση» και την βοήθεια του κομματικού κράτους της εποχής
κατόρθωσε να τον ανατρέψει, οδηγώντας το
ελληνικό βόλεϊ στην μεγάλη κατηφόρα.
Η
εκλογή του Μπελιγράτη στην προεδρία της ΕΟΠΕ σήμανε την αρχή της αναξιοκρατίας
και του μεγάλου πάρτι που μόλις είχε ξεκινήσει. Σε αυτό προσκλήθηκαν και
συμμετείχαν πρόσωπα και φορείς που παραβιάζοντας την αρχή της αυτονομίας και
της δεοντολογίας που έπρεπε να τηρούν, έγιναν κομμάτι αυτού του συστήματος,
αφού αποφάσισαν να το υπηρετήσουν, με το
αζημίωτο φυσικά.
Οι
διορισμοί συγγενών και φίλων, οι μεγάλες διοργανώσεις και φιλοξενίες, η εμπλοκή στα Ολυμπιακά έργα,
η σπατάλη και η συναλλαγή ήταν η άλλη πλευρά της καθημερινότητας.
Τα
αποτελέσματα είναι λίγο πολύ γνωστά, αλλά πριν αναφερθούμε σε αυτά με λεπτομέρειες είναι σκόπιμο να δούμε τα «εξαπτέρυγα» αυτής
της πορείας, αρχής γενομένης από τον Σύνδεσμο Ελλήνων Προπονητών
Πετοσφαίρισης (ΣΕΠΠΕ) που μετά την ΕΟΠΕ
, είναι ο δεύτερος σε ευθύνη για το τέλμα που βρίσκεται το άθλημά μας, αφού
αποτέλεσε τον στυλοβάτη αυτής της πολιτικής και μέρος αυτού του αποστήματος…
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
